Hakowy ornament
Z Leksykon oprawoznawczy
Ornament charakterystyczny dla opraw romańskich od ok. 1165 do prawdopodobnie pocz. XIII w. Składa się z ciągu naprzemiennych i naprzeciwległych (rzadziej stykających się podstawą i nasadą) serc o „hakowych” zagięciach boków, dodatkowo mieszących w sobie proste elementy floralne (niekiedy podobne do palmet), lub geometryczne Funkcjonował w wielu odmianach, wyciskanych z tłoków z najczęściej kilkoma segmentami wzoru. Tworzono z niego pionowe lub poziome pasy ornamentalne ujmujące zwierciadło okładzin bądź jego kompletne obramienie.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
- Schmidt-Künsemüller 1985, s. 237.
Autor: A.W.
