Herringbone
Z Leksykon oprawoznawczy
Spis treści
Herringbone
(Scottisch Herringbone binding)
Charakterystyczny szkocki styl dekoracyjny XVIII w., wypracowany i stosowany głównie przez introligatorów w Edynburgu. Pojawił się ok. 1725 i był uprawiany do 1770, choć sporadycznie oprawy takie pojawiały się jeszcze do pocz. XIX w.
Złocona kompozycja zajmująca centralne pole okładziny składała się z centralnej, pionowej listwy (łodygi), od której wychodziły na obie strony pary płaskich liści, spłaszczonych serc, kłosów lub gałązek (określanych też czasem żebrami). Oprawy cechowały się bogatym zdobnictwem, kompozycja centralna otoczona była dekoracją ramową lub narożnikami, cała powierzchnia okładzin była wypełniona drobnymi złoceniami.
Zobacz też
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Przypis 1
Autor: E.P.
