Personifikacja

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 20:35, 11 lut 2021 autorstwa Vagnerus (dyskusja | edycje) (Grafika)

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Personifikacja

(ang. personification; fr. personnification)

Wizerunek postaci ludzkiej z atrybutami, ucieleśniającej pojęcie abstrakcyjne. W zdobnictwie opraw p-e pojawiają się już na oprawach liturgicznych ksiąg z późnego antyku i wczesnego średniowiecza: np. p. słońca („Sol”) i księżyca („Luna”) w scenach Ukrzyżowania. Do rozpowszechnienia motywów p-i doszło w XVI-pocz. XVII w. na radełkach oraz plakietach. Te pierwsze nadawały się szczególnie do ukazywania grup p-i (cnoty kardynalne), z kolei na plakietach często prezentowano Sprawiedliwość, Świątobliwość i Męstwo, Fortunę, Eklezję, p. państw i miast oraz sztuki wyzwolone (na parach plakiet: trivium oraz Chrystus Salwator na jednej, quadrivium na drugiej). W późniejszych epokach znacznie rzadsze.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Alegoria

Grafika

Przypisy

  1. Przypis 1
  2. Przypis 2

Autor: A.W.