Lew
Spis treści
Lew
(ang. lion; fr. lion, niem. Löwe)
Zwierzę o bogatej symbolice związanej ze sferą religijną i świecką, zarazem jeden z najczęstszych motywów zoomorficznych w zdobnictwie introligatorskim od średniowiecza po XIX-XX w. Na oprawach romańskich różne warianty motywu l. ujętego z boku (pojedynczego lub w antytetycznym układzie) należały do popularnych dekoracji prostokątnych lub kwadratowych tłoków. Do ich rozpowszechnienia doszło na tłoczonych oprawach od przełomu XIV i XV w. Wówczas też skrystalizowały się typy ikonograficzne, pokrewne tym z innych dziedzin plastyki i rzemiosła artystycznego:
1) symbol ewangelisty Marka (zob. →ewangelistów symbole), jako uskrzydlony l. w aureoli i z banderolą zawierającą imię świętego;
2) lew heraldyczny jako godło na tarczy herbowej; odnosił się do herbów państwowych i rycerskich (np. godło Królestwa Czech – l. z koroną na głowie i podwójnym ogonem);
3) inne ujęcia l., przeważnie w konwencji heraldycznej – jako wspiętego, kroczącego lub stojącego, z otwartym pyskiem i niekiedy zaakcentowaną grzywą, łapami z pazurami i długim, zagiętym i często podwójnym ogonem; ukazywany na tłokach o różnym kształcie (z dominacją romboidalnych); znane m.in. z opraw gdańskiego Introligatora Smoka – młodszego.
W różnych kontekstach ukazywany na gotyckich plakietach 2 poł. XV-1 poł. XVI w. (np. w wizerunkach Maryi oraz św. Hieronima). Od renesansu prezentowany głównie w wizerunkach herbów, jako godło lub trzymacz/-cze herbowe (np. trzymacze w quasi superekslibrisach herbowych Gdańska z XVI-XVIII w.; godła herbowe superekslibrisów królów Hiszpanii, godła herbowe oraz trzymacz herbu władców Anglii); malowane lub wyciskane z tłoka wizerunki symbolu św. Marka ukazywano w centralnym medalionie opraw weneckich XVI w. (tzw. dogale).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Zoomorficzne motywy
Grafika
Przypisy
- Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. XLIV, XLVI, LXII i in.;
- Schwenke, Schunke 1979, tabl. 186-196;
- Carvin 1988, nr kat./il. AV.138, A.1803, M.915 i in.;
- Federici, Houlis 1988, s. 48;
- Nixon, Foot 1992, tabl. 22-25, 44-45, 48-49 i in.;
- Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 24;
- Adler 2010, il. 4/26c, 4/27, 8/67 i in.;
- Moreno Gallego 2012, il. 37-39, 41, 43 i in.;
- Czyżak 2016, il. 256-258.
Autor: A.W.