Mandorla stilizzata
Z Leksykon oprawoznawczy
(wł.: stylizowany migdał/stylizowana mandorla), dekoracja okładzin złożona z dwóch maureskowych połówek medalionu w kształcie mandorli, oddzielonych liniami tworzącymi obramienie pola, w którym znajduje się inskrypcja (np. tytuł oprawionego dzieła, nazwisko jego autora lub superekslibris napisowy). Stosowano ją na renesansowych oprawach bolońskich, z których w l. 20-30. XVI w. – zapewne pod wpływem polskich studentów w Bolonii – przeniknęła do introligatorstwa krakowskiego (np. niektóre dzieła Macieja z Przasnysza vel Mistrza Główek Anielskich dla Jakuba Wedelicjusza z Obornik), ulegając tam dalszej ewolucji formalnej.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
- Piekarski 1925 II, s. 76-77;
- Macchi F. i L. 2002, s. 283-284;
- Wagner 2016, s. 78, 261;
- Wagner 2017, il. 6.
Autor: A.W.
