Szycie ściegiem archiwalnym

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 17:04, 2 wrz 2019 autorstwa Meg (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "Ścieg archiwalny (ang. archiwal sewing), odnosi się nie tylko do systemu szycia bloku, ale także sposobu oprawy, pozwalającego na dołączanie do wcześniej zszyteg...")

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Ścieg archiwalny (ang. archiwal sewing), odnosi się nie tylko do systemu szycia bloku, ale także sposobu oprawy, pozwalającego na dołączanie do wcześniej zszytego tekstu kolejnych kart lub składek. Ten sposób szycia dotyczy ksiąg archiwalnych, które były oprawiane dopiero po uznaniu za kompletne, wcześniej zszywane były którymś z rodzajów ściegu archiwalnego i posiadały jedynie chroniące je obwoluty, najczęściej pergaminowe.

Historia

Zakładając, że szycie archiwalne dotyczy ksiąg archiwalnych można przyjąć, że stosowano je od co najmniej końca XIV wieku.

Rodzaje szyć ściegiem archiwalnym

  • 1. ścieg archiwalny jednoskładkowy prosty - przeznaczony do połączenia kart w jedną składkę. W jej grzbiecie znajdują się co najmniej dwie pary otworów. Szycie rozpoczyna się w otworze A skąd nić przechodzi z wnętrza składki na zewnątrz, w otworze B ponownie przeprowadzana jest do wnętrza, gdzie powstaje supeł, następnie w otworze C ponownie wychodzi na zewnątrz składki, otworem D wraca do wnętrza, gdzie jest związywana na wysokości otworu C. (il. 1)
  • 2. ścieg archiwalny wieloskładkowy prosty - jest to właściwie kontynuacja sposobu pierwszego, różnica polega na tym, że po wejściu do wnętrza składki otworem D, nić jest wyprowadzana ponownie na zewnątrz otworem C i na jego wysokości jest przeprowadzana do kolejnej składki. (il. 2)
  • 3. ścieg archiwalny kombinowany - Dwa otwory umieszczone są blisko górnej i dolnej krawędzi składki. szycie rozpoczyna się w otworze B skąd nic przechodzi na zewnątrz składki, następnie przez krawędź A wchodzi do środka, gdzie na wysokości otworu B jest związywana, a następnie prowadzona jest do krawędzi D, gdzie jest wyprowadzana na zewnątrz i otworem C wchodzi do środka, gdzie jest ponownie związywana. Składki są ze sobą łączone drugim ściegiem np. łańcuszkowym. (il. 3)

Zobacz też

  • ochraniacz
  • sposób szycia
  • system szycia
  • szycie ściegiem łańcuszkowym
  • szycie ściegiem na pierścień
  • szycie ściegiem podłużnym
  • szycie z wiązaniem

Grafika


Przypisy

  1. Miller J., Books will speak plain. A handbook for identifying and describing historical bindings, 2014.
  2. Miller J., Puzzle me this, Early bindings fragments in the Papyrology Collection of the University of Michigan Collection [w:] Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding [red. J. Miller], Volume 2, 2015.
  3. Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017.



Autor: MPG, B.W.