Szycie nowożytne
Szycie nowożytne
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki zmian w systemach szycia, jakie dokonały się po okresie średniowiecza. Odnosi się de facto do szycia systemem na zwięzy.
Historia
Stosowane powszechnie w starożytności i na początku średniowiecza szycie systemem bezzwięzowym, miało zasadnicze wady. Poważnym problemem konstrukcyjnym było zawieszenie okładzin. Najczęściej były one doszywane, co wiązało się z brakiem trwałości takiego zawieszenia i skutkowało najczęściej odłączeniem okładek od bloków. Ponadto, w kodeksach zszytych systemem bezzwięzowym, często z upływem czasu pojawiał się wklęśnięty grzbiet. Rozwiązaniem tego problemu okazało się szycie systemem na zwięzy, które zostało wynalezione w VIII wieku, w Europie zachodniej. Niemniej szycie systemem bezzwięzowym było stosowane jeszcze w okresie późnego średniowiecza, a w kodeksach bizantyńskich i islamskich dominowało jeszcze w epoce nowożytnej. Różnego rodzaju ściegi szycia systemu zwięzowego zostały jednak opracowane w epoce nowożytnej, co należy wiązać z wynalezieniem i popularyzacją książki drukowanej. Wywołała ona potrzebę szybszego oprawiania książek. Służyły temu właśnie różnego rodzaju ściegi szycia systemu zwięzowego.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
System szycia
Szycie karolińskie
Szycie romańskie
Szycie gotyckie
Autor: M.P.B.
