Pies
Spis treści
Pies
Motyw o wieloznacznej symbolice religijnej i świeckiej. W zdobnictwie opraw najczęściej pojawiał się w średniowieczu. Trudne do identyfikacji motywy p. lub wilka (biegnącego lub odpoczywającego) widnieją na czworobocznych tłokach romańskich. Na oprawach gotyckich ukazywany na tłokach jako samodzielny motyw, niekiedy zestawiany z motywem zwierzyny łownej i myśliwego (na osobnych tłokach). Jako p. gończy był popularnym elementem kompozycji z łowami na jelenia, dzika, zająca itp. (z myśliwym lub bez), widniejącymi na radełkach od 3-4 ćw. XV w. aż do 2 poł. XVII w. Dla renesansowych opraw bolońskich 1 poł. XVI w. typowy jest motyw profilowo ujętej głowy p. z rozwartymi szczękami i długim językiem. W późniejszych stuleciach rzadszy, zazwyczaj jak element heraldyczny.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Łowieckie motywy
Zoomorficzne motywy
Grafika
Wycisk tłoka gotyckiego z motywem psa, 2 poł. XV w., fot. wg: Tondel 2007
Pies (po prawej stronie) jako element kompozycji radełkowej ze sceną łowów wśród arbor vitae, Kraków, ok. 1500, BWSD Włocławek, fot. A. Wagner
Przypisy
- Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. XXXII;
- Schwenke, Schunke 1979, tabl. 143-147;
- Carvin 1988, nr kat./il. A.1803, AV.335, M.112;
- Hobson, Quaquarelli 1998, il. 9, 12, 17-18;
- Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 13;
- Tondel 2007, il. na s. 167.
Autor: A.W.
