Okładka

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Okładka

(oprawa) (ang. cover, bookbinding, binding; niem. Decke, Bucheinband, Buchumschlag; fr. couverture, reliure)

Element książki pełniący rolę ochronną względem bloku. Składa się z okładziny przedniej (górnej), grzbietu oraz okładziny tylnej (dolnej). Termin używany wymiennie z pojęciem "oprawa", które to pojęcie jest używane dla starych ksiąg (rękopisów, starych druków).

Okładka jest głównym elementem oprawy książki, na nim zwykle skupia się warstwa dekoracyjna.

Budowa okładek

Ze względu na budowę okładki dzielą się na twarde, miękkie oraz półtwarde.

  • Okładki twarde zbudowane są z twardej okładzinówki tekturowej lub drewnianej, współcześnie także z tworzywa sztucznego, np. pleksiglasu obleczonych materiałem obleczeniowym (papier, płótno, skóra, pergamin, plastik). Grzbiet może być naklejony bezpośrednio na grzbiet bloku lub usztywniony wklejoną kartonową lub tekturową grzbietówką.
  • Okładki półtwarde mają budowę zbliżona do okładek twardych, lecz okładzinówki są wykonane z elastycznego kartonu lub papierowej sklejki. Podobne do nich okładki zintegrowane są pozbawione materiału usztywniającego. Sztywność nadaje dość gruby papier obłóczkowy sklejony z wyklejką. Sztywność jest wzmacniana przez zawinięcie brzegów.
  • Okładki miękkie czyli broszurowe, mogą być zbudowane z papieru, kartonu lub plastiku, mogą mieć także płócienną lamówkę na grzbiecie. Niektóre okładki kartonowe są sklejone z wyklejką.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Miękka oprawa
Oprawa książki
Okładzina
Półtwarda oprawa
Twarda oprawa


Autor: E.P.