Szycie nowożytne
Spis treści
Szycie nowożytne
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki zmian w systemach szycia, jakie dokonały się po okresie średniowiecza. Odnosi się de facto do szycia systemem na zwięzy.
Historia
Stosowane powszechnie w starożytności i na początku średniowiecza szycie systemem bezzwięzowym, miało zasadnicze wady. Poważnym problemem konstrukcyjnym było zawieszenie okładzin. Najczęściej były one doszywane, co wiązało się z brakiem trwałości takiego zawieszenia i skutkowało najczęściej trwałym odłączeniem okładek od bloków. Ponadto, w kodeksach zszytych systemem bezzwięzowym, często z upływem czasu pojawiał się wklęśnięty grzbiet. Rozwiązaniem tego problemu okazało się szycie systemem na zwięzy, które zostało wynalezione w VIII wieku, w Europie zachodniej. Niemniej szycie systemem bezzwięzowym było stosowane jeszcze w okresie późnego średniowiecza, a w kodeksach bizantyńskich i islamskich dominowało jeszcze w epoce nowożytnej. Różnego rodzaju ściegi szycia systemu zwięzowego zostały jednak wymyślone w epoce nowożytnej, co należy wiązać z wynalezieniem i popularyzacją książki drukowanej. Wraz z tym pojawiła się potrzeba szybszego oprawiania książek. Służyły temu właśnie różnego rodzaju ściegi szycia systemu zwięzowego.
Zobacz też
systemy szycia
szycie karolińskie
szycie romańskie
szycie gotyckie
Przypisy
- Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978.
- Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017.
- Wachnik Barbara, Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020.
Autor: MPG
