Okno z parapetem

rozpowszechniony w zdobnictwie renesansowym XVI w. motyw dekoracyjnej framugi otwartego okna nakrytego półkolistym łukiem i zaopatrzonego w zazwyczaj szeroki parapet, pod którym często widnieje tabliczka z inskrypcją. W renesansowych oprawach motyw ten występował powszechnie jako obramienie popiersiowych wizerunków imaginacyjnych postaci, świętych pańskich, personifikacji oraz portretów władców. Stosowano go zwłaszcza w dekoracjach radełkowych (np. radełka jagiellońskie) oraz na plakietach wyciskanych w centrum okładzin. Ze względu na często zacierające się granice między o. z p. oraz renesansową arkadą oraz edikulą, w praktyce naukowej i bibliotecznej motywy te bywają mylone.