Szycie na pierścień
Szycie na pierścień
Bezzwięzowy system szycia kodeksów, karty przeszywane są przez otwory znajdujące się w pewnej odległości od grzbietów składek. W odróżnieniu od szycia ściegiem na sztych (ang. stab sewing, side sewing) wydzielone są stacje (jedno- lub dwuotworowe).
Jeden z pierwszych systemów szycia kodeksów. Wywodzi się bezpośrednio z konstrukcji poliptyków tabliczek drewnianych. Pierwsze kodeksy szyte tym sposobem pochodzą z pierwszych wieków naszej ery z regionu Morza Śródziemnego. System ten stosowano do zszywania w bloki pojedynczych kart, ale też i kart sfalcowanych.
Rodzaje szycia na pierścień
- szycie na pierścień z jednym otworem - dowolna liczba stacji (najczęściej 2-3), którą tworzą pojedyncze otwory, przez które przeprowadzana jest nić związana następnie na grzbiecie bloku kodeksu. (il. 1)
- szycie na pierścień z dwoma otworami - dowolna liczba stacji (najczęściej 3), którą tworzą podwójne otwory, przez które przeprowadzana jest nić związana następnie na powierzchni górnej karty bloku kodeksu. (il. 2)
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
System szycia
Szycie ściegiem na sztych
Grafika
il. 1. Szycie na pierścień z jednym otworem. (rys. K. Komsta-Sławińska)
il. 2. Szycie na pierścień z dwoma otworami. (rys. K. Komsta-Sławińska)
Przypisy
- Baras E., Irigoin J., Vezin J., La reliure medievale, Paryż 1981, s. 23-24.
- Wachnik Barbara, Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 19, s. 34.
Autor: M.P.B.
