Transparent vellum
Spis treści
Transparent vellum
Technika zdobienia okładek pergaminowych metodą malarską. Poprzez kąpiel w węglanie potasu (K2 CO3), a następnym silnym sprasowaniu nadawano pergaminowi przejrzystość. Na wewnętrznej stronie pergaminu miniaturzyści nanosili malaturę, można było także na pergaminie odbijać miedzioryty. Następnie spód pergaminu zaklejano białym papierem i tak przygotowanym pergaminem oklejano okładki. Uzyskana w ten sposób dekoracja jest trwała, farby nie blakną, nie wykruszają się, czyszczenie opraw także nie narusza dekoracji.
Autor
Metoda została opracowana przez introligatornię Edwards z Halifaksu, w roku 1785 James Halifax opatentował ten sposób dekorowania opraw (patent nr 1462), choć sam proces uzyskiwania przejrzystego pergaminu był znany już wcześniej.
Vellucent binding
W 1903 roku Cederic Chivers otrzymał patent na zmodyfikowaną przez siebie metodę, zwaną vellucent binding. Nowatorstwo polegało na tym, że dekorację nanoszono na okładzinach, które następnie pokrywano przejrzystym pergaminem. Techniką tą przygotowywano także plakiety, które wmontowywano w okładki skórzane. Oprawy Chiversa i jemu współczesnych były malowane w stylistyce secesyjnej, wzbogacane złoceniami oraz intarsjami z masy perłowej.
Współczesne oprawy artystyczne
Technika w modyfikacji Cederica Chiversa jest uprawiana w introligatorstwie artystycznym po dzień dzisiejszy, z tym że przygotowanie pergaminu następuje w drodze mechanicznego zeszlifowania strony spodniej (mięsnej) i uzyskania bardzo cienkiego pergaminu w miejscach występowania dekoracji.
Zobacz też
Grafika
Transparent vellum Edwards of Halifax
Przypisy
- Edwards of Halifax, w: Matt T. Roberts, Don Etherington, Bookbinding and the Conservation of books, http://cool.conservation-us.org/don/dt/dt1157.html
- P.J.M. Marks, The Edwards of Halifax Bindery, British Library Journal 24/2 (1998), s. 186, http://www.bl.uk/eblj/1998articles/pdf/article13.pdf
Autor: E.P.
