Szycie karolińskie

(ang. sewing in Carolingian/carolingian bindings; fr. couture carolingienne)

Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów karolińskich.

Kodeksy karolińskie szyte były bezwięzowo (szycie ściegiem łańcuszkowym podstawowym), a także na zwięzy. Przy szyciu zwięzowym cechą charakterystyczną jest występowanie trzech zwięzów wykonanych najczęściej z włókien roślinnych. Zwięzy na grzbiecie bloku najczęściej są rozłożone równomiernie, choć zdarza się, że przestrzeń między krawędzią bloku a skrajną stacją jest mniejsza bądź większa od pozostałych międzyzwięźli. Miejsca stacji w kodeksach karolińskich prawie zawsze były nacinane.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Szycie ściegiem łańcuszkowym

Przypisy

Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017, s. 112-117.
Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 23.

Autor: M.P.B.

Szycie karolińskie