Szycie na pierścień

Szycie na pierścień - bezzwięzowy system szycia kodeksów, karty przeszywane są przez otwory znajdujące się w pewnej odległości od grzbietów składek. W odróżnieniu od szycia ściegiem na sztych (ang. stab sewing, side sewing) wydzielone są stacje (jedno- lub dwuotworowe).

Historia

Jeden z pierwszych systemów szycia kodeksów. Wywodzi się bezpośrednio z konstrukcji poliptyków tabliczek drewnianych. Pierwsze kodeksy szyte tym sposobem pochodzą z pierwszych wieków naszej ery z terenów Morza Śródziemnego. System ten stosowano do zszywania w bloki pojedynczych kart, ale też i kart sfalcowanych.

Rodzaje szycia na pierścień

• szycie na pierścień z jednym otworem - dowolna liczba stacji (najczęściej 2-3), którą tworzą pojedyncze otwory, przez które przeprowadzana jest nić związana następnie na grzbiecie bloku kodeksu. (il. 1)
• szycie na pierścień z dwoma otworami - dowolna liczba stacji (najczęściej 3), którą tworzą podwójne otwory, przez które przeprowadzana jest nić związana następnie na powierzchni górnej karty bloku kodeksu. (il. 2)

Zobacz też

system szycia

Grafika

• 

  il. 1. Szycie na pierścień z jednym otworem. (rys. K. Komsta-Sławińska)

• 

  il. 2. Szycie na pierścień z dwoma otworami. (rys. K. Komsta-Sławińska)

Przypisy

1. Baras E., Jean Irigoin, Jean Vezin, Ra reliure medievale, Paryż 1981, s. 23-24.

1. Wachnik Barbara, Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 19, s. 34.

---

Autor: M.P.B.