Szycie ściegiem omijającym
Spis treści
Szycie ściegiem omijającym
(szycie na skróty, szycie kombinowane) (ang. bypass sewing, skip-station sewing, abbreviated sewing)
Zwięzowy system szycia kodeksów. Bazuje na szyciu prostym, nić nie jest prowadzona z wyszyciem każdej składki i zwięzu tak samo. W poszczególnych składkach różni się wg wybranego rodzaju ściegu omijającego. Szycie ściegiem omijającym ma na celu ograniczenie ilości nici i przyspieszenie procesu szycia.
Historia
Jak podaje literatura, pierwszy szycie ściegiem omijającym zidentyfikowano, jak dotychczas, w miękkich oprawach pergaminowych z poł. XVI w. Sposób ten bardzo popularny w XVII w. W kolejnych wiekach zyskiwał na popularności w związku drastycznym wzrostem liczby produkowanych książek. Musiały być one szybko i tanio oprawiane.
Rodzaje szycia omijającego
- szycie omijające zwięzy - ścieg może być wykonywany na wszystkich rodzajach zwięzów wypukłych, płaskich i krytych. Nić wyszywa w jednej składce jedynie zwięzy parzyste, w kolejnej nieparzyste. (il. 1)
- szycie omijające półzwięzy - ścieg może być wykonywany wyłącznie na zwięzach podwójnych. Nić prowadzona jest naprzemiennie wokół jednego zwięzu z pary zwięzów. Przykładowo, jeśli w składce pierwszej wyszyte zostały prawe zwięzy z pary, to w składce drugiej wyszywane będą zwięzy lewe. (il. 2)
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Sposób szycia
System szycia
Grafika
il. 1. Szycie ściegiem omijającym zwięzy. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 189)
il. 2. Szycie ściegiem omijającym półzwięzy. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 189)
Przypisy
- Albritton E., Amato C., A Study of Two Semi-Limp Parchment Binding Styles in the Rare Book Collection at the New York Academy of Medicine Library, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 17-18.
- Wachnik Barbara, Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 19.
Autor: M.P.B.
