Szycie gotyckie
Szycie gotyckie
(fr. couture gothique)
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów gotyckich.
Charakterystyka
Szycie kodeksów w epoce gotyckiej ulega zróżnicowaniu. Ilość stacji waha się od dwóch do dziewięciu i jest generalnie uzależniona od wielkości bloku. Rozmieszczenie stacji jest regularne. Odległość między skrajnymi stacjami a krawędziami grzbietu bloku wynosi 50-150% szerokości międzyzwięźli. Otwory w stacjach, zarówno na zwięzy pojedyncze jak i podwójne, były pojedyncze i je nacinano lub przekłuwano. Przekłucia były bardziej popularne w Anglii niż w Europie kontynentalnej, po 1450 r. wzrasta liczba przekłuwanych stacji. Coraz częściej zwięzy wykonywano ze sznurka, szacuje się ok. 1/3 kodeksów gotyckich została na nie uszyta. Skórzane zwięzy stosowano jeszcze w XVI w., najczęściej wykonywano je z białej skóry wyprawy tłuszczowej lub glinowej. Najczęściej stosowanymi zwięzami skórzanymi, były paski przecięte w środku na pół, zwykle nie skręcone (il. 1). Zdarzały się też zwięzy podwójne tworzone z dwóch pasków skóry (il.2). Zwięzy sznurkowe wykonywano z włókien lnianych i konopnych. Zwięzy pojedyncze zaczęto stosować jeszcze przed końcem XV wiekiem (takie zwięzy zidentyfikowano w kodeksach powstałych w 1448 r. w Amsterdamie). Wszystkie zidentyfikowane dotychczas zwięzy pojedyncze z tego okresu były wykonane ze skręconych rzemieni (il. 3).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
{Szycie]]
Grafika
il. 1. Skórzany podwójny zwięz, prosty utworzony z jednego paska skóry. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 184)
il. 2. Skórzany podwójny zwięz, prosty utworzony z dwóch skórzanych pasków. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 184)
il. 3. Skórzane pojedyncze skręcone zwięzy. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 184)
Przypisy
- Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978.
- Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017.
- Wachnik Barbara, Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020.
Autor: MPG
