Cerchietto: Różnice pomiędzy wersjami
(→Cerchietto) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(cerchiello, rondella), (wł. „kółeczko”, fr. anneau, bague, cercle) | (cerchiello, rondella), (wł. „kółeczko”, fr. anneau, bague, cercle) | ||
| − | Motyw miniaturowego (od jednego do kilku mm. średn.) podwójnego pierścienia z wypukłym środkiem. Znany już we wczesnośredniowiecznym introligatorstwie koptyjskim, w którym | + | Motyw miniaturowego (od jednego do kilku mm. średn.) podwójnego pierścienia z wypukłym środkiem. Znany już we wczesnośredniowiecznym introligatorstwie koptyjskim, w którym cerchietto wkomponowywano w okładziny techniką intarsji; ślepo wyciskane cerchietto stosowano też na oprawach karolińskich. Spopularyzowanie tego motywu nastąpiło w introligatorstwie włoskim 2 poł. XV w. pod wpływem opraw islamskich i bizantyńskich, z których zaczerpnięto też technikę barwienia cerchietto barwną pastą woskową (żółtą, czerwoną lub zieloną). Zwielokrotnione motywy cerchietto rozmieszczano w zwierciadłach i obramieniach okładzin, wzbogacając dekorację ślepo wyciskaną. Pod wpływem włoskim cerchietto zaczęto stosować od około 1470 r. w introligatorstwie krakowskim, jako ślepo wyciskane, uproszczone okręgi, ale też zmultiplikowane kółeczka w technice intarsji (np. oprawy Walentego z Pilzna dla Andrzeja z Łabiszyna i Michała z Bystrzykowa, około 1472 i około 1478). W XVI w. dekoracja tego typu zanikła. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 17:02, 20 gru 2020
Cerchietto
(cerchiello, rondella), (wł. „kółeczko”, fr. anneau, bague, cercle)
Motyw miniaturowego (od jednego do kilku mm. średn.) podwójnego pierścienia z wypukłym środkiem. Znany już we wczesnośredniowiecznym introligatorstwie koptyjskim, w którym cerchietto wkomponowywano w okładziny techniką intarsji; ślepo wyciskane cerchietto stosowano też na oprawach karolińskich. Spopularyzowanie tego motywu nastąpiło w introligatorstwie włoskim 2 poł. XV w. pod wpływem opraw islamskich i bizantyńskich, z których zaczerpnięto też technikę barwienia cerchietto barwną pastą woskową (żółtą, czerwoną lub zieloną). Zwielokrotnione motywy cerchietto rozmieszczano w zwierciadłach i obramieniach okładzin, wzbogacając dekorację ślepo wyciskaną. Pod wpływem włoskim cerchietto zaczęto stosować od około 1470 r. w introligatorstwie krakowskim, jako ślepo wyciskane, uproszczone okręgi, ale też zmultiplikowane kółeczka w technice intarsji (np. oprawy Walentego z Pilzna dla Andrzeja z Łabiszyna i Michała z Bystrzykowa, około 1472 i około 1478). W XVI w. dekoracja tego typu zanikła.
Zobacz też
Grafika
Autor: A.W.
