Cerchietto: Różnice pomiędzy wersjami
m (Ela przeniósł stronę Cerchietto (cerchiello, rondella) na Cerchietto, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | ==Cerchietto (cerchiello, rondella) | + | ==Cerchietto== |
| − | (wł. „kółeczko”, fr. anneau, bague, cercle) | + | (cerchiello, rondella), (wł. „kółeczko”, fr. anneau, bague, cercle) |
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | Motyw miniaturowego (od jednego do kilku mm. średn.) podwójnego pierścienia z wypukłym środkiem. Znany już we wczesnośredniowiecznym introligatorstwie koptyjskim, w którym c. wkomponowywano w okładziny techniką intarsji; ślepo wyciskane c. stosowano też na oprawach karolińskich. Spopularyzowanie tego motywu nastąpiło w introligatorstwie włoskim 2 poł. XV w. pod wpływem opraw islamskich i bizantyńskich, z których zaczerpnięto też technikę barwienia c. barwną pastą woskową (żółtą, czerwoną lub zieloną). Zwielokrotnione motywy c. rozmieszczano w zwierciadłach i obramieniach okładzin, wzbogacając dekorację ślepo wyciskaną. Pod wpływem włoskim c. zaczęto stosować od około 1470 r. w introligatorstwie krakowskim, jako ślepo wyciskane, uproszczone okręgi, ale też zmultiplikowane kółeczka w technice intarsji (np. oprawy Walentego z Pilzna dla Andrzeja z Łabiszyna i Michała z Bystrzykowa, około 1472 i około 1478); w XVI w. dekoracja tego typu zanikła; zob. →dischi; →perełkowanie. | ||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | |||
| + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
Plik:Cerchietto 1b.jpg | Plik:Cerchietto 1b.jpg | ||
| + | </gallery> | ||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 17:00, 20 gru 2020
Cerchietto
(cerchiello, rondella), (wł. „kółeczko”, fr. anneau, bague, cercle)
Motyw miniaturowego (od jednego do kilku mm. średn.) podwójnego pierścienia z wypukłym środkiem. Znany już we wczesnośredniowiecznym introligatorstwie koptyjskim, w którym c. wkomponowywano w okładziny techniką intarsji; ślepo wyciskane c. stosowano też na oprawach karolińskich. Spopularyzowanie tego motywu nastąpiło w introligatorstwie włoskim 2 poł. XV w. pod wpływem opraw islamskich i bizantyńskich, z których zaczerpnięto też technikę barwienia c. barwną pastą woskową (żółtą, czerwoną lub zieloną). Zwielokrotnione motywy c. rozmieszczano w zwierciadłach i obramieniach okładzin, wzbogacając dekorację ślepo wyciskaną. Pod wpływem włoskim c. zaczęto stosować od około 1470 r. w introligatorstwie krakowskim, jako ślepo wyciskane, uproszczone okręgi, ale też zmultiplikowane kółeczka w technice intarsji (np. oprawy Walentego z Pilzna dla Andrzeja z Łabiszyna i Michała z Bystrzykowa, około 1472 i około 1478); w XVI w. dekoracja tego typu zanikła; zob. →dischi; →perełkowanie.
Zobacz też
Grafika
Autor: A.W.
