Grzbiet zwarty: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
Linia 4: Linia 4:
 
Technika oprawy, w której grzbietowa partia okładki jest integralnie połączona (sklejona) z grzbietem bloku.
 
Technika oprawy, w której grzbietowa partia okładki jest integralnie połączona (sklejona) z grzbietem bloku.
  
Technika stosowana od średniowiecza do ok. 1800 r. W późniejszym okresie sposób rzadko stosowany, zwłaszcza w oprawach starannych, artystycznych. Trwałe połączenie okładki z grzbietem bloku skutkowało dużą stabilnością i trwałością oprawy, jednak efektem ubocznym była gorsza otwieralność książki, a w przypadku silnego rozwarcia - powstawanie zmarszczek na skórze grzbietu.
+
Technika stosowana od średniowiecza do ok. 1800 r. W późniejszym okresie sposób stosowany rzadko, korzystano z niego zwłaszcza w oprawach starannych, artystycznych. Trwałe połączenie okładki z grzbietem bloku skutkowało dużą stabilnością i trwałością oprawy, jednak efektem ubocznym była gorsza otwieralność książki a w przypadku silnego rozwarcia - powstawanie zmarszczek na skórze grzbietu.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==

Wersja z 00:38, 3 wrz 2020

Grzbiet zwarty

(niem. fester Rücken)

Technika oprawy, w której grzbietowa partia okładki jest integralnie połączona (sklejona) z grzbietem bloku.

Technika stosowana od średniowiecza do ok. 1800 r. W późniejszym okresie sposób stosowany rzadko, korzystano z niego zwłaszcza w oprawach starannych, artystycznych. Trwałe połączenie okładki z grzbietem bloku skutkowało dużą stabilnością i trwałością oprawy, jednak efektem ubocznym była gorsza otwieralność książki a w przypadku silnego rozwarcia - powstawanie zmarszczek na skórze grzbietu.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Grzbiet wolny

Grafika

Przypisy

  1. Przypis 1

Autor: E.P.