Modelowane oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Modelowane oprawy== | ==Modelowane oprawy== | ||
| − | Oprawy skórzane z | + | Oprawy skórzane z dekoracją opracowaną techniką skóroplastyki (ang. modeled-leather covers, fr. cuirs modelés, ciselés). Dekoracja, zwykle wypukła, była formowana na wilgotnej skórze, od wewnętrznej strony przez wygniatanie, wybijanie, młotkowanie. Na stronie zewnętrznej rysunek podkreślano nacinaniem (rycowaniem), puncowaniem tła, niekiedy także barwieniem. Modelowaną dekorację można zaobserwować na książkach średniowiecznych, np. na pochodzącym z VII w. Ewangeliarzu św. Kutberta (Stonyhurst Gospel), oraz na oprawach koptyjskich z tego okresu. Później technika nie była używana aż do schyłku XIX w. |
===Artystyczne oprawy modelowane XIX/XX w.=== | ===Artystyczne oprawy modelowane XIX/XX w.=== | ||
Moda na przestrzenną dekorację opraw w XIX w. spowodowała opracowanie techniki reliefu (relievo) realizowanej maszynowo, zwykle do opraw seryjnych. W przeciwieństwie do niej, modelowanie wykonywano ręcznie, dla pojedynczych egzemplarzy, a prace mają charakter unikatów. | Moda na przestrzenną dekorację opraw w XIX w. spowodowała opracowanie techniki reliefu (relievo) realizowanej maszynowo, zwykle do opraw seryjnych. W przeciwieństwie do niej, modelowanie wykonywano ręcznie, dla pojedynczych egzemplarzy, a prace mają charakter unikatów. | ||
| − | + | W końcu XIX w. przypomniano średniowieczną technikę modelowania i nacinania (ledersznytu) dla dekoracji skór stosowanych w meblarstwie oraz introligatorstwie. Technika była szczególnie modna we Francji (Victor Prouvé, Camille Martin, René Wiener i in.) oraz w Niemczech (Georg Hulbe). Na ziemie polskie znajomość techniki modelowania skóry przywieźli introligatorzy-artyści, kształcący się we Francji: Ewa Lorentowiczowa oraz Jan Recmanik. Ewa Lorentowiczowa wykonała szereg opraw modelowanych, prezentowała je na wystawie w warszawskiej Zachęcie w 1910-1912 i na innych wystawach. W "Tygodniku Mód i Powieści" (1912) opublikowała szereg artykułów instruktażowych. | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
[[Indeks alfabetyczny ]] <br> | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
[[Reliefowe oprawy]] <br> | [[Reliefowe oprawy]] <br> | ||
| − | |||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
| Linia 20: | Linia 19: | ||
File:Stonyhurst Gospel.jpeg|Stonyhurst Gospel | File:Stonyhurst Gospel.jpeg|Stonyhurst Gospel | ||
File:Oprawa Ewy Lorentowiczowej.JPG|Oprawa Ewy Lorentowiczowej | File:Oprawa Ewy Lorentowiczowej.JPG|Oprawa Ewy Lorentowiczowej | ||
| − | |||
</gallery> | </gallery> | ||
Wersja z 18:26, 28 cze 2018
Spis treści
Modelowane oprawy
Oprawy skórzane z dekoracją opracowaną techniką skóroplastyki (ang. modeled-leather covers, fr. cuirs modelés, ciselés). Dekoracja, zwykle wypukła, była formowana na wilgotnej skórze, od wewnętrznej strony przez wygniatanie, wybijanie, młotkowanie. Na stronie zewnętrznej rysunek podkreślano nacinaniem (rycowaniem), puncowaniem tła, niekiedy także barwieniem. Modelowaną dekorację można zaobserwować na książkach średniowiecznych, np. na pochodzącym z VII w. Ewangeliarzu św. Kutberta (Stonyhurst Gospel), oraz na oprawach koptyjskich z tego okresu. Później technika nie była używana aż do schyłku XIX w.
Artystyczne oprawy modelowane XIX/XX w.
Moda na przestrzenną dekorację opraw w XIX w. spowodowała opracowanie techniki reliefu (relievo) realizowanej maszynowo, zwykle do opraw seryjnych. W przeciwieństwie do niej, modelowanie wykonywano ręcznie, dla pojedynczych egzemplarzy, a prace mają charakter unikatów.
W końcu XIX w. przypomniano średniowieczną technikę modelowania i nacinania (ledersznytu) dla dekoracji skór stosowanych w meblarstwie oraz introligatorstwie. Technika była szczególnie modna we Francji (Victor Prouvé, Camille Martin, René Wiener i in.) oraz w Niemczech (Georg Hulbe). Na ziemie polskie znajomość techniki modelowania skóry przywieźli introligatorzy-artyści, kształcący się we Francji: Ewa Lorentowiczowa oraz Jan Recmanik. Ewa Lorentowiczowa wykonała szereg opraw modelowanych, prezentowała je na wystawie w warszawskiej Zachęcie w 1910-1912 i na innych wystawach. W "Tygodniku Mód i Powieści" (1912) opublikowała szereg artykułów instruktażowych.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Reliefowe oprawy
Grafika
Modelowanie skóry
Stonyhurst Gospel
Oprawa Ewy Lorentowiczowej
Przypisy
- Modeled-leather covers, w: Matt Roberts, Don Etherington, Bookbinding and the conservation of books: a dictionary of descriptive terminology, Washington 1982, http://cool.conservation-us.org/don/dt/dt2253.html
- Ewa Lorentowicz, Zdobnictwo skóry, „Nasz Dom. Tygodnik Mód i Powieści”, 1913, nr 3, 13, 14, 18, 21, 23, 24.
Autor: E.P.
