Całopapierowe oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 11:40, 11 paź 2019

Całopapierowe oprawy

(niem. Pappband, Papierband)

Oprawa twarda, której obleczenie stanowi papier. Papier jako materiał obleczeniowy okładki zastosował w swej rewolucyjnej technice Alexis Pierre Bradel, który wykonywał okładkę z jednego użytku cienkiej tektury, którą przełamywał w przegubie, a następnie oblekał papierową obłóczką. Tak przygotowaną okładkę łączył z blokiem przez sklejenie z wyklejkami.

Oprawa spopularyzowała się w XIX w. Okładki oblekane papierem uzyskiwały zarówno oprawy indywidualne jaki wykonywane seryjnie (wydawnicze).

Wraz z opracowaniem i upowszechnieniem techniki łamanego grzbietu (oprawa półorganiczna), oprawy całopapierowe wykonywano często w tej technice.

Czasami dla wzmocnienia konstrukcji, pod papier wklejano płótno wąskim paskiem w partii grzbietowej (rodzaj ukrytego półpłótna).

W praktyce antykwarycznej oprawa twarda całopapierowa bywa błędnie nazywana kartonem.

Wydawnicza oprawa całopapierowa

Twarde oprawy całopapierowe były pierwszymi oprawami wydawniczymi. Oprawy wykonywano w znanych wówczas technikach, na bloku książki, zaś oklejki były zwykle zadrukowane, często na obłóczkę stosowano taki sam papier, który w innych egzemplarzach stanowił okładkę miękką broszurową.

Wraz z upowszechnieniem oprawy wklejanej wymyślonej przez Bradela, technikę tę zastosowano dla opraw wydawniczych całopapierowych.

Okładki całopapierowe, jako słabe i narażone na uszkodzenie, były stosowane dla niewielkich książek. We Francji oprawa w ozdobny, litografowany papier była używana dla wydawnictw kalendarzowych, almanachów. Całopapierowe, ozdobne okładki zastosował Alfred Mame w Tours dla książek przeznaczonych dla młodzieży.

Bibliofilska oprawa całopapierowa

(niem. Edelpappband, Pappband)

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Bradel Półorganiczna oprawa Grzbiet łamany Oprawa à la bombonierka

Grafika

• 

  Obrazek 1

Przypisy

1. S. Malavieille, Reliures et cartonnages d'éditeur en France au XIXe siècle, (1815-1865), Paris 1985.

Autor: E.P.