Żałobne oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "==Żałobne oprawy== (fr. reliure de deuil) oprawy mów pogrzebowych lub innych tekstów poświęconych znamienitym, niedawno zmarłym osobom. Początek tej kategorii dz...") |
(→Żałobne oprawy) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Żałobne oprawy== | ==Żałobne oprawy== | ||
| − | (fr. reliure de deuil) oprawy mów pogrzebowych lub innych tekstów poświęconych znamienitym, niedawno zmarłym osobom. Początek tej kategorii dzieł wiąże się z uroczystościami pogrzebowymi królowej francuskiej, Anny Austriaczki (†1666), po których podobne oprawy zaczęto tworzyć we Francji i innych krajach europejskich; w Rzeczypospolitej szlacheckiej – mimo bogactwa ceremonii funeralnych – ż. o. prawdopodobnie nie przyjęły się. Zazwyczaj sporządzano je z czarnej skóry, aksamitu bądź tektury; dekorację wykonywano przeważnie w technice srebrzenia; wyróżniają się w niej motywy wanitatywne (np. czaszki z piszczelami) wkomponowywane w zwierciadła i kompartymenty grzbietu; zwierciadła często ukazują herb zmarłego, właściciela księgi bądź autora tekstu; zob. też →makabryczne oprawy. | + | (fr. ''reliure de deuil'') oprawy mów pogrzebowych lub innych tekstów poświęconych znamienitym, niedawno zmarłym osobom. Początek tej kategorii dzieł wiąże się z uroczystościami pogrzebowymi królowej francuskiej, Anny Austriaczki (†1666), po których podobne oprawy zaczęto tworzyć we Francji i innych krajach europejskich; w Rzeczypospolitej szlacheckiej – mimo bogactwa ceremonii funeralnych – ż. o. prawdopodobnie nie przyjęły się. Zazwyczaj sporządzano je z czarnej skóry, aksamitu bądź tektury; dekorację wykonywano przeważnie w technice srebrzenia; wyróżniają się w niej motywy wanitatywne (np. czaszki z piszczelami) wkomponowywane w zwierciadła i kompartymenty grzbietu; zwierciadła często ukazują herb zmarłego, właściciela księgi bądź autora tekstu; zob. też →makabryczne oprawy. |
A.W. | A.W. | ||
Wersja z 22:38, 10 wrz 2019
Żałobne oprawy
(fr. reliure de deuil) oprawy mów pogrzebowych lub innych tekstów poświęconych znamienitym, niedawno zmarłym osobom. Początek tej kategorii dzieł wiąże się z uroczystościami pogrzebowymi królowej francuskiej, Anny Austriaczki (†1666), po których podobne oprawy zaczęto tworzyć we Francji i innych krajach europejskich; w Rzeczypospolitej szlacheckiej – mimo bogactwa ceremonii funeralnych – ż. o. prawdopodobnie nie przyjęły się. Zazwyczaj sporządzano je z czarnej skóry, aksamitu bądź tektury; dekorację wykonywano przeważnie w technice srebrzenia; wyróżniają się w niej motywy wanitatywne (np. czaszki z piszczelami) wkomponowywane w zwierciadła i kompartymenty grzbietu; zwierciadła często ukazują herb zmarłego, właściciela księgi bądź autora tekstu; zob. też →makabryczne oprawy.
A.W.
