Złocenie: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 16:44, 31 lip 2019

Śródtytuł

Złocenie jest jednym z podstawowych sposobów dekorowania opraw. Do złocenia używano metalicznego złota, zwykle w płatkach, ale też w folii, w proszku złotej farby lub folii z prawdziwego złota, zarówno jednowarstwowej jak i wielowarstwowej. Zamiast złota używano także środków zastępczych: płatków szlagmetalu oraz metalicznych folii introligatorskich. Używano także metali innych niż złoto: srebra a nawet platyny, a identyczne do złocenia folią metaliczną jest tłoczenie folią pigmentową.

Złocenie prawdziwym złotem odbywa się po odtłuszczeniu (kwasem), zagruntowaniu (albuminą, klajstrem) oraz naniesieniu środka wiążącego, którym zwykle było białko jaja kurzego. Przyłożony do właściwego miejsca płatek złota jest następnie wtłaczany rozgrzanym tłokiem metalowym.

Złocenie ręczne

Złocenie maszynowe

Złocenie na zimno

(niem. Naßvergoldung) Złocenie na zimno jest najstarszym sposobem złocenia opraw, znanym w krajach Orientu od średniowiecza.

Technika złocenia na zimo jest realizowana na skórze, która musi być dogłębnie nawilżona. Następnie nakładany jest środek wiążący, płatek złota i następuje sprasowanie okładki z płaskim tłokiem. Tłoczenie następuje przy użyciu płaskich plakiet i prasy, samo sprasowanie musi trwać dłużej, aż do całkowitego wyschnięcia wilgoci i białka. To tłoczenia na zimo można było używać tłoków drewnianych, także drukarskich form drzeworytowych.

Złocenie krawędzi

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Zdobienia krawędzi

Grafika

• 

  Obrazek 1

• 

  Obrazek 2

Przypisy

1. Przypis 1
2. Przypis 2

Autor: E.P.