Papiery pseudomarmurkowe: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 13:42, 19 mar 2022

Papiery pseudomarmurkowe

Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara Andesa nie tylko mechanicznie nakrapiała farby, ale także rozprowadzała wzór grzebieniem, nakładała arkusz papieru, przycierała go szczotką i odkładała zamarmurkowany arkusz, produkując 15 000 marmurków na godzinę. Rozwiązanie Roberta Bradwella szło w kierunku marmurkowania wstęgi papieru; wzór nakrapiano na strumień spływającej wody. Konstrukcje maszyn marmurkujących były zachowywane w tajemnicy

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Papiery marmurkowe
Papier agatowy
Gustav-marmor

Grafika

• 

  Ząb oraz agat płaski

Przypisy

1. Easton Phoebe Jane, Marbling: a history and a bibliography, Los Angeles 1983, s. 120-122.
2. Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 304-306.
3. Wolfe R. J., Marbled Papers: Its History, Techniques and Patterns, Filadelfia, 1989, s. 118-123.

Autor: E.P.