Bibułka japońska: Różnice pomiędzy wersjami
(→Przypisy) |
(→Bibułka japońska) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(papier japoński, washi) (ang. Japanese paper; fr. papier japonais; niem. Japanpapier) | (papier japoński, washi) (ang. Japanese paper; fr. papier japonais; niem. Japanpapier) | ||
| − | Półprzezroczysty długowłóknisty japoński wyrób papierowy, pierwotnie wytwarzany ręcznie. Współcześnie papier japoński jest wytwarzany zarówno ręcznie jak i maszynowo. Do jego wyrobu wykorzystywane są włókna różnych niskopiennych drzew, przede wszystkim morwy papierowej kozo (Broussonetia kajinoki), krzewów wawrzynkowatych gampi (Vickstroemia cannescens, Diplomorpha sikokiana) oraz mitsumata (Edgeworthia papyrifera), ponadto wykorzystywane są konopie, bawełna, a nawet włosie zwierzęce i włókna syntetyczne. Włókna morwy cechują się znaczną długością i jednocześnie są bardzo cienkie. Dodane do zawiesiny śluzowate wyciągi roślinne pozwalają na czerpanie bardzo cienkich arkuszy. Produkowana w ten sposób bibułka, czerpana ręcznie formą zanurzeniową z ruchomym sitem z pręcików bambusowych, cechuje się jednorodnością, niską gramaturą (przeciętnie kilkanaście g/m2, choć produkowane są nawet bibułki o gramaturze ok. 4 g/m2) i dużą przejrzystością, ma barwę białą lub naturalnie kremową. Produkowane są także papiery o wyższych gramaturach, w różnych kolorach i zróżnicowanej fakturze - od gładkich po wyroby o wyraźnym, grubym włóknie, a także z dodatkiem włókien syntetycznych i drobin metalicznych. | + | Półprzezroczysty długowłóknisty japoński wyrób papierowy, pierwotnie wytwarzany ręcznie. Współcześnie papier japoński jest wytwarzany zarówno ręcznie jak i maszynowo. Do jego wyrobu wykorzystywane są włókna różnych niskopiennych drzew, przede wszystkim morwy papierowej kozo (Broussonetia kajinoki), krzewów wawrzynkowatych gampi (Vickstroemia cannescens, Diplomorpha sikokiana) oraz mitsumata (Edgeworthia papyrifera), ponadto wykorzystywane są konopie, bawełna, a nawet włosie zwierzęce i włókna syntetyczne. Włókna morwy cechują się znaczną długością i jednocześnie są bardzo cienkie. Dodane do zawiesiny śluzowate wyciągi roślinne (neri) pozwalają na czerpanie bardzo cienkich arkuszy. Produkowana w ten sposób bibułka, czerpana ręcznie formą zanurzeniową z ruchomym sitem z pręcików bambusowych, cechuje się jednorodnością, niską gramaturą (przeciętnie kilkanaście g/m2, choć produkowane są nawet bibułki o gramaturze ok. 4 g/m2) i dużą przejrzystością, ma barwę białą lub naturalnie kremową. Produkowane są także papiery o wyższych gramaturach, w różnych kolorach i zróżnicowanej fakturze - od gładkich po wyroby o wyraźnym, grubym włóknie, a także z dodatkiem włókien syntetycznych i drobin metalicznych. |
Bibułka zwana konserwatorską jest wykorzystywana w introligatorstwie i konserwacji-restauracji zabytkowych kodeksów do naprawy przedarć papieru, wzmacniania osłabionych kart poprzez dublaż oraz wzmacniania grzbietów kart (falców) i składek. Grubsze odmiany papieru washi są stosowane do uzupełniania ubytków w papierze oraz do wzmacniania różnych uszkodzonych elementów oprawy, np. narożników, grzbietów, przegubów. Ozdobne gatunki papieru japońskiego są używane na wyklejki i obleczenia okładek oraz do dekoracji okładek metodą kolażu. | Bibułka zwana konserwatorską jest wykorzystywana w introligatorstwie i konserwacji-restauracji zabytkowych kodeksów do naprawy przedarć papieru, wzmacniania osłabionych kart poprzez dublaż oraz wzmacniania grzbietów kart (falców) i składek. Grubsze odmiany papieru washi są stosowane do uzupełniania ubytków w papierze oraz do wzmacniania różnych uszkodzonych elementów oprawy, np. narożników, grzbietów, przegubów. Ozdobne gatunki papieru japońskiego są używane na wyklejki i obleczenia okładek oraz do dekoracji okładek metodą kolażu. | ||
Wersja z 19:59, 14 lut 2022
Bibułka japońska
(papier japoński, washi) (ang. Japanese paper; fr. papier japonais; niem. Japanpapier)
Półprzezroczysty długowłóknisty japoński wyrób papierowy, pierwotnie wytwarzany ręcznie. Współcześnie papier japoński jest wytwarzany zarówno ręcznie jak i maszynowo. Do jego wyrobu wykorzystywane są włókna różnych niskopiennych drzew, przede wszystkim morwy papierowej kozo (Broussonetia kajinoki), krzewów wawrzynkowatych gampi (Vickstroemia cannescens, Diplomorpha sikokiana) oraz mitsumata (Edgeworthia papyrifera), ponadto wykorzystywane są konopie, bawełna, a nawet włosie zwierzęce i włókna syntetyczne. Włókna morwy cechują się znaczną długością i jednocześnie są bardzo cienkie. Dodane do zawiesiny śluzowate wyciągi roślinne (neri) pozwalają na czerpanie bardzo cienkich arkuszy. Produkowana w ten sposób bibułka, czerpana ręcznie formą zanurzeniową z ruchomym sitem z pręcików bambusowych, cechuje się jednorodnością, niską gramaturą (przeciętnie kilkanaście g/m2, choć produkowane są nawet bibułki o gramaturze ok. 4 g/m2) i dużą przejrzystością, ma barwę białą lub naturalnie kremową. Produkowane są także papiery o wyższych gramaturach, w różnych kolorach i zróżnicowanej fakturze - od gładkich po wyroby o wyraźnym, grubym włóknie, a także z dodatkiem włókien syntetycznych i drobin metalicznych.
Bibułka zwana konserwatorską jest wykorzystywana w introligatorstwie i konserwacji-restauracji zabytkowych kodeksów do naprawy przedarć papieru, wzmacniania osłabionych kart poprzez dublaż oraz wzmacniania grzbietów kart (falców) i składek. Grubsze odmiany papieru washi są stosowane do uzupełniania ubytków w papierze oraz do wzmacniania różnych uszkodzonych elementów oprawy, np. narożników, grzbietów, przegubów. Ozdobne gatunki papieru japońskiego są używane na wyklejki i obleczenia okładek oraz do dekoracji okładek metodą kolażu.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papierowe wyroby
Papier
Bibuła
Bibułka
Przypisy
- S. Jakucewicz, Papiery ozdobne: (text & cover), Warszawa 2006.
Autor: E.P.
