Arkada: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
Linia 24: Linia 24:
 
Plik:Personifikacje 2b.jpg | Personifikacja Sprawiedliwości stojąca w arkadzie, plakieta renesansowa, 2 poł. XVI w.  
 
Plik:Personifikacje 2b.jpg | Personifikacja Sprawiedliwości stojąca w arkadzie, plakieta renesansowa, 2 poł. XVI w.  
 
Plik:Arkada3.jpg | Superekslibris renesansowy z motywem herbu w arkadzie, XVI w.  
 
Plik:Arkada3.jpg | Superekslibris renesansowy z motywem herbu w arkadzie, XVI w.  
 +
  
 
</gallery>
 
</gallery>
 +
 +
==Przypisy==
 +
 +
# Nuska 1964, il. 5, 9-10, 14;
 +
# Krynicka 1975, il. 25, 31-32;
 +
# Laucevičius 1976, il. 241, 281-282, 409-410 i in.;
 +
# Czapnik 2015, il. 2a,3b;
  
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Wersja z 19:38, 1 paź 2021

Arkada

(ang. arcade; fr. arcade)

Element budowli złożony z dwóch podpór tektonicznych (kolumn, filarów, słupów) i wspartego na nich łuku. W introligatorstwie motyw a. zdobył ogromną popularność w renesansie, głównie jako element radełkowań z wizerunkami całopostaciowymi, pod którym często znajdują się tabliczki z napisami; powszechnie ukazywana na prostokątnych plakietach jako dekoracyjne obramienie przedstawień personifikacji (np. Sprawiedliwości), portretów (np. Lutra, Melanchtona, elektorów niemieckich, cesarzy z dynastii Habsburskiej), herbów (zwłaszcza w superekslibrisach) oraz scen i wizerunków postaci biblijnych. Na oprawach XVII-XVIII motyw ten niemal zupełnie zanikł, by odrodzić się w XIX w. na oprawach à la cathédrale. Ze względu na częstą silną stylizację lub uproszczenie, często zaciera się granica między przedstawieniem a. oraz renesansowego okna z parapetem bądź ediculi, nakrytych łukiem. Odnosi się to zwłaszcza do niezwykle częstych, renesansowych radełkowań oraz plakiet z popiersiami (np. personifikacji, postaci biblijnych, władców m.in. na radełkach jagiellońskich).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Fryz arkadkowy
Portal
Okno z parapetem
Radełko jagiellońskie
A la cathedrale oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Nuska 1964, il. 5, 9-10, 14;
  2. Krynicka 1975, il. 25, 31-32;
  3. Laucevičius 1976, il. 241, 281-282, 409-410 i in.;
  4. Czapnik 2015, il. 2a,3b;

Autor: A.W.