Szycie karolińskie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Charakterystyka)
Linia 4: Linia 4:
 
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów karolińskich.
 
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów karolińskich.
 
===Charakterystyka===
 
===Charakterystyka===
Szycie kodeksów karolińskich charakteryzuje częste występowanie trzech zwięzów wykonanych najczęściej z włókien roślinnych, rzadziej z białej skóry (tereny dzisiejszych Francji i Włoch). Zwięzy na grzbiecie bloku najczęściej są rozłożone równomiernie, choć zdarza się, że przestrzeń między krawędzią bloku a skrajną stacją jest mniejsza bądź większa od pozostałych międzyzwięźli. Składki w kodeksach karolińskich prawie zawsze są nacinane, a ślady po nakłuciach, to w większości przypadków pozostałości po szyciu szelkowym.
+
Kodeksy karolińskie szyte były bezwięzowo (szycie ściegiem łańcuszkowym podstawowym), a także na zwięzy. Przy szyciu zwięzowym cecha charakterystyczną jest występowanie trzech zwięzów wykonanych najczęściej z włókien roślinnych. Zwięzy na grzbiecie bloku najczęściej są rozłożone równomiernie, choć zdarza się, że przestrzeń między krawędzią bloku a skrajną stacją jest mniejsza bądź większa od pozostałych międzyzwięźli. Miejsca stacji prawie w kodeksach karolińskich były nacinane.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==

Wersja z 19:52, 18 wrz 2021

Szycie karolińskie

(fr. couture carolingienne)

Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów karolińskich.

Charakterystyka

Kodeksy karolińskie szyte były bezwięzowo (szycie ściegiem łańcuszkowym podstawowym), a także na zwięzy. Przy szyciu zwięzowym cecha charakterystyczną jest występowanie trzech zwięzów wykonanych najczęściej z włókien roślinnych. Zwięzy na grzbiecie bloku najczęściej są rozłożone równomiernie, choć zdarza się, że przestrzeń między krawędzią bloku a skrajną stacją jest mniejsza bądź większa od pozostałych międzyzwięźli. Miejsca stacji prawie w kodeksach karolińskich były nacinane.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Szycie

Przypisy

  1. J. A. Szirmai The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017.
  2. Wachnik Barbara, Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020.

Autor: MPG