Etery celulozy: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "==Etery celulozy== Pochodne celulozy uzyskiwane przez eteryfikację grup hydroksylowych w celulozie, tzn. przez zastąpienie w nich wodorów rodnikami organicznymi. Najb...") |
(→Zobacz też) |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| + | |||
| + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
[[Estry celulozy]] <br> | [[Estry celulozy]] <br> | ||
[[Kleje introligatorskie]] <br> | [[Kleje introligatorskie]] <br> | ||
Wersja z 11:03, 13 wrz 2021
Etery celulozy
Pochodne celulozy uzyskiwane przez eteryfikację grup hydroksylowych w celulozie, tzn. przez zastąpienie w nich wodorów rodnikami organicznymi. Najbardziej znanymi eterami celulozy są: metylo-, dwumetylo-, karboksymetylo- i hydroksymetylocelulozy. Właściwości eterów celulozy zależą od stopnia podstawienia grup hydroksylowych w cząsteczce celulozy (max. 3). Spoiwo wodne pochodzenia sztucznego.
W malarstwie artystycznym i konserwacji-restauracji dóbr kultury znajdują zastosowanie jako spoiwo farb wodnych i jako kleje, a także jako grunt papierów marmurkowych. Są neutralne, emulgują z olejami na tempery, a farby z nimi utarte odznaczają się dobrą plastycznością. W konserwacji-restauracji papieru stosowane głównie: metyloceluloza, karboksymetyloceluloza, hydroksymetyloceluloza.
W handlu znajduje się wiele gatunków, cechujących się różnorodnymi właściwościami i występujących pod różnymi nazwami, jak: Metylan, Tylose M, Glutolin, Glutofix.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Estry celulozy
Kleje introligatorskie
Przypisy
- Slansky Bohuslav, Technika malarstwa, t.I, Warszawa 1960, s. 211, 228-229.
- Sobucki Władysław, Konserwacja papieru. Zagadnienia chemiczne, Warszawa 2013, s. 101-103.
Autor: M.P.B.
