Konserwatorska oprawa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "==Oprawa konserwatorska== (fr. reliure de conservation) Za oprawę konserwatorską należy uznać oprawę wtórną, która została wykonana przez konserwatora-restaura...")
 
Linia 1: Linia 1:
==Oprawa konserwatorska==
+
==Konserwatorska oprawa==
 
(fr. reliure de conservation)
 
(fr. reliure de conservation)
  

Wersja z 22:41, 10 wrz 2021

Konserwatorska oprawa

(fr. reliure de conservation)

Za oprawę konserwatorską należy uznać oprawę wtórną, która została wykonana przez konserwatora-restauratora podczas prowadzonych przy zabytkowym kodeksie prac konserwatorskich-restauratorskich. Oprawa konserwatorska musi spełniać następujące wymogi:

  • zabezpieczać blok książki;
  • być w pełni odwracalna i nie naruszać substancji zabytkowej;
  • być wykonana z materiałów najwyższej jakości, bezpiecznych dla obiektu;
  • uwzględniać zasadę odróżnialności, dla przeciętnego odbiorcy musi być oczywiste, że jest to warstwa wtórna obiektu;

-* uwzględniać atrybut estetyczności, co jest szczególnie ważne dla właściciela obiektu oraz odbiorców.

Kiedy stosuje się oprawę konserwatorską

Współczesne zasady konserwatorskie nakazują konserwatorowi powstrzymanie się od działań estetyzujących, a ograniczenie do wyłącznie takich, które uchronią materię zabytkową od dalszej, postępującej degradacji. W przypadku zabytkowych opraw, gdy uległy one znacznej destrukcji lub w wyniku zdarzeń losowych przestały wręcz istnieć, nie ma przesłanek stricte konserwatorskich do ich rekonstrukcji. Rolę ochronną względem bloku książki spełniają w takim przypadku różnego rodzaju opakowania ochronne. Rekonstrukcja oprawy, oparta w dodatku na zazwyczaj słabych przesłankach dotyczących jej wyglądu, jest w takim przypadku de facto kreacją konserwatorską i zafałszowaniem prawdy o obiekcie. Istnieją jednak niekiedy wskazania konserwatorskie do wykonania oprawy zabytkowego bloku książki, a także inne, wynikające z funkcji obiektu oraz oczekiwań właściciela, które także należy uwzględniać. Wówczas konserwator-restaurator może zaproponować wykonanie jednego z rodzajów tzw. oprawy konserwatorskiej, która spełni oczekiwania wszystkich interesariuszy zabytku.

Rodzaje opraw konserwatorskich

  • oprawa konserwatorska muzealno-biblioteczna.

Oprawa opracowana w Miejskim Archiwum Historycznym w Kolonii i zastosowana m.in. po pożarze biblioteki Księżnej Amalii w Weimarze (il. 1, 2); oprawa wykonana z tektury bezkwasowej; nie jest trwale związana z blokiem; spełnia jednocześnie rolę opakowania ochronnego; stosowana najczęściej do obiektów silnie zdegradowanych o utraconej funkcji użytkowej, tym samym ograniczonej możliwości ekspozycji (il. 3 - 6).

  • oprawa konserwatorska archiwalna.

Oprawa opracowana przez Christophera Clarksona (il. 7, 8); spełnia jednocześnie rolę opakowania ochronnego; w polskich pracowniach stosowana rzadko, popularna we Włoszech, rekomendowana głównie poprzez właściwości fizyczno-chemiczne pergaminu (il. 9).

  • oprawa konserwatorska historyzująca

Pod tą nazwą kryją się wszystkie oprawy wykonane w całości przez konserwatora-restauratora nawiązujące do stylów historycznych, nie będące jednak rekonstrukcją, spełniające jednocześnie wymogi tzw. dobrej konserwacji (il. 10 - 11).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Opakowania ochronne kodeksów

Grafika

Przypisy

  1. Clarkson Christopher, Limp Vellum Binding and its potential as a conervation type structure for the rebinding of early printed books. A break with nineteenth and twentieth century rebinding attitudes and practices. Oxford 2005.

Autor: MPG