Bezklejowe oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 13:46, 30 lip 2020

Bezklejowe oprawy

(ang. non-adhesive binding, woven structure binding, interlocking book structure)

Nurt poszukiwań we współczesnym introligatorstwie artystycznym, którego celem jest tworzenie nowych rozwiązań konstrukcyjnych bez użycia kleju, a czasem także bez nici.

Należą do nich oprawy o grzbiecie otwartym (tzw. koptyjskie), harmonijkowe, oprawy przeszywane przez grzbiet (tzw. kopertowe, łańcuszkowe) a także takie, które mają zwykłą okładkę, lecz zarówno grzbiet, okładka jak i ich połączenie odbywa się bez użycia kleju.

W swych poszukiwaniach introligatorzy sięgają po niekonwencjonalne materiały, jak np drut (np. szprychy rowerowe lub długie igły), sznury, taśmy tkane i wycięte z arkuszy tworzyw sztucznych, rybie ości. Łączenie składek między sobą a także połączenie tak powstałych bloków z okładką następuje na różne sposoby (np. tzw. struktura tkana, konstrukcja blokowana) i właśnie ta konstrukcja stanowi główny element dekoracyjny oprawy.

Oprawy bezklejowe konstruuje wielu artystów introligatorów, prace tego typu często są przedstawiane na konkursach i wystawach.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Otwarty grzbiet

Grafika

• 

  Obrazek 1

Przypisy

1. J. Zimmerlich, Woven Structure Binding. The Evolution of an approach, https://buchundform.ch/wp-content/uploads/2020/05/Jan-Zimmerlich-the-bookbinder-article-2015.pdf

Autor: E.P.