Sygnatura: Różnice pomiędzy wersjami
(→Sygnatura) |
(→Sygnatura arkusza) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Historycznie starsza jest sygnatura arkusza, wywodząca się z reklamantu i kustosza stosowanych w rękopisach średniowiecznych, nazywanych w starych drukach odpowiednio kustoszem i sygnaturą. | Historycznie starsza jest sygnatura arkusza, wywodząca się z reklamantu i kustosza stosowanych w rękopisach średniowiecznych, nazywanych w starych drukach odpowiednio kustoszem i sygnaturą. | ||
| − | Starodruczna sygnatura znajdowała się u dołu karty, pod kolumną druku i składała się zwykle z litery porządkującej kolejność składek oraz cyfry oznaczającej kolejność karty w składce, przy czym sygnatura na pierwszej karcie (tzw. sygnatura prima) zawierała tylko oznaczenie literowe składki. We współczesnych drukach sygnatura składa się z liczby oznaczającej numer składki oraz skróconej tytulatury publikacji. Wydrukowana małą, zwykle 6-punktową czcionką, znajduje się u dołu pierwszej strony każdej składki. W niektórych książkach znajduje się także wicesygnatura (sygnatura secunda, sygnatura z gwiazdką), oznaczenie drukowane na drugiej karcie | + | Starodruczna sygnatura znajdowała się u dołu karty, pod kolumną druku i składała się zwykle z litery porządkującej kolejność składek oraz cyfry oznaczającej kolejność karty w składce, przy czym sygnatura na pierwszej karcie (tzw. sygnatura prima) zawierała tylko oznaczenie literowe składki. We współczesnych drukach sygnatura składa się z liczby oznaczającej numer składki oraz skróconej tytulatury publikacji. Wydrukowana małą, zwykle 6-punktową czcionką, znajduje się u dołu pierwszej strony każdej składki. W niektórych książkach znajduje się także wicesygnatura (sygnatura secunda, sygnatura z gwiazdką), oznaczenie drukowane na drugiej karcie składki. |
W polskiej tradycji drukarskiej sygnatura jest widoczna w książce, podczas gdy w książkach obcych często jest nieobecna, gdyż umieszczona na spadzie, jest usuwana podczas obcinania bloków. | W polskiej tradycji drukarskiej sygnatura jest widoczna w książce, podczas gdy w książkach obcych często jest nieobecna, gdyż umieszczona na spadzie, jest usuwana podczas obcinania bloków. | ||
| − | + | ||
===Sygnatura grzbietowa=== | ===Sygnatura grzbietowa=== | ||
Znak kontrolny w postaci grubej linii o długości ok. pół centymetra (12 punktów typograficznych) drukowany w miejscu falcu grzbietowego pomiędzy pierwszą i ostatnią stroną składki. Na każdym arkuszu sygnaturę umieszcza się w sąsiednim miejscu, tak że w komplecie składek sygnatury układają się schodkowo. Sygnatury grzbietowe pozwalają na łatwą kontrolę kompletności zestawu składek oraz czy poszczególne składki zostały zebrane w prawidłowej kolejności. | Znak kontrolny w postaci grubej linii o długości ok. pół centymetra (12 punktów typograficznych) drukowany w miejscu falcu grzbietowego pomiędzy pierwszą i ostatnią stroną składki. Na każdym arkuszu sygnaturę umieszcza się w sąsiednim miejscu, tak że w komplecie składek sygnatury układają się schodkowo. Sygnatury grzbietowe pozwalają na łatwą kontrolę kompletności zestawu składek oraz czy poszczególne składki zostały zebrane w prawidłowej kolejności. | ||
Wersja z 21:05, 23 lis 2019
Spis treści
Sygnatura
Ustalony znak umieszczony na składkach książki, służący do poprawnego skompletowania składek oraz do kontroli. Znak umieszczany jest w składzie drukarskim i drukowany jednocześnie z drukiem publikacji. Istnieją sygnatury dwóch typów, mogą występować łącznie lub tylko jeden z nich.
Sygnatura arkusza
Historycznie starsza jest sygnatura arkusza, wywodząca się z reklamantu i kustosza stosowanych w rękopisach średniowiecznych, nazywanych w starych drukach odpowiednio kustoszem i sygnaturą.
Starodruczna sygnatura znajdowała się u dołu karty, pod kolumną druku i składała się zwykle z litery porządkującej kolejność składek oraz cyfry oznaczającej kolejność karty w składce, przy czym sygnatura na pierwszej karcie (tzw. sygnatura prima) zawierała tylko oznaczenie literowe składki. We współczesnych drukach sygnatura składa się z liczby oznaczającej numer składki oraz skróconej tytulatury publikacji. Wydrukowana małą, zwykle 6-punktową czcionką, znajduje się u dołu pierwszej strony każdej składki. W niektórych książkach znajduje się także wicesygnatura (sygnatura secunda, sygnatura z gwiazdką), oznaczenie drukowane na drugiej karcie składki. W polskiej tradycji drukarskiej sygnatura jest widoczna w książce, podczas gdy w książkach obcych często jest nieobecna, gdyż umieszczona na spadzie, jest usuwana podczas obcinania bloków.
Sygnatura grzbietowa
Znak kontrolny w postaci grubej linii o długości ok. pół centymetra (12 punktów typograficznych) drukowany w miejscu falcu grzbietowego pomiędzy pierwszą i ostatnią stroną składki. Na każdym arkuszu sygnaturę umieszcza się w sąsiednim miejscu, tak że w komplecie składek sygnatury układają się schodkowo. Sygnatury grzbietowe pozwalają na łatwą kontrolę kompletności zestawu składek oraz czy poszczególne składki zostały zebrane w prawidłowej kolejności.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Kompletowanie
Kompletowanie
Grafika
Komplet składek z widocznymi sygnaturami grzbietowymi
Przypisy
- Przypis 1
Autor: E.P.
