Rozeta wirująca: Różnice pomiędzy wersjami
(→Rozeta wirująca) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Rozeta wirująca== | ==Rozeta wirująca== | ||
| − | Odmiana motywu | + | Odmiana motywu rozety, odznaczająca się zagiętymi we wspólnym kierunku płatkami, skupionymi wokół centralnego punktu i najczęściej otoczonymi pierścieniem. Ułożenie płatków tworzy wrażenie wirowania całej rozety, zwłaszcza w przypadku jej wariantów z licznymi, wąskimi i długimi płatkami ze zgrubieniami na końcach. W tegumentologii niemieckiej traktowana jako specyficzny motyw naśladujący ludowe „ogniste koło” (Feuerrad), czyli pokaźną obręcz, lub koło wypełnione słomą, którą podpala się i stacza z góry m.in. podczas Bożego Narodzenia, Wielkiej Nocy i innych świąt w niektórych regionach Europy (w tym niegdyś na Dolnym Śląsku). Motyw ten był popularny w gotyckim introligatorstwie niemieckim, skąd najpewniej przeniknął do Krakowa; tam między schyłkiem XV w. a pierwszymi dekadami XVI w. tłoki z różnymi wersjami r. w. były stosowane przez takich mistrzów jak Joannes de Lituania i anonim pracujący dla Mikołaja Czepiela. Tłokiem z typową r. w. posługiwał się też królewiecki, późnogotycki Mistrz Marii. Pod koniec XV w. okazałe r. w. ze zwielokrotnionych wycisków paru tłoków (prezentowane głównie w zwierciadłach okładzin) stosował w Krakowie Walenty z Pilzna i Introligator Młota i Krzyża. |
| − | + | ==Zobacz też== | |
| − | + | ||
| + | [[Rozeta ]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Plik:Feuerrad 3.jpg | Plik:Feuerrad 3.jpg | ||
Plik:Feuerrad 8.jpg | Plik:Feuerrad 8.jpg | ||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | |||
| + | # | ||
| + | |||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 23:26, 15 lis 2020
Spis treści
Rozeta wirująca
Odmiana motywu rozety, odznaczająca się zagiętymi we wspólnym kierunku płatkami, skupionymi wokół centralnego punktu i najczęściej otoczonymi pierścieniem. Ułożenie płatków tworzy wrażenie wirowania całej rozety, zwłaszcza w przypadku jej wariantów z licznymi, wąskimi i długimi płatkami ze zgrubieniami na końcach. W tegumentologii niemieckiej traktowana jako specyficzny motyw naśladujący ludowe „ogniste koło” (Feuerrad), czyli pokaźną obręcz, lub koło wypełnione słomą, którą podpala się i stacza z góry m.in. podczas Bożego Narodzenia, Wielkiej Nocy i innych świąt w niektórych regionach Europy (w tym niegdyś na Dolnym Śląsku). Motyw ten był popularny w gotyckim introligatorstwie niemieckim, skąd najpewniej przeniknął do Krakowa; tam między schyłkiem XV w. a pierwszymi dekadami XVI w. tłoki z różnymi wersjami r. w. były stosowane przez takich mistrzów jak Joannes de Lituania i anonim pracujący dla Mikołaja Czepiela. Tłokiem z typową r. w. posługiwał się też królewiecki, późnogotycki Mistrz Marii. Pod koniec XV w. okazałe r. w. ze zwielokrotnionych wycisków paru tłoków (prezentowane głównie w zwierciadłach okładzin) stosował w Krakowie Walenty z Pilzna i Introligator Młota i Krzyża.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
Autor: A.W.
