Celuloidowe oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Zobacz też) |
(proponuję konsekwentnie nie używać germanizmu "erzatz" i stosować polski odpowiednik "imitacja". Proszę o akceptację zmian językowych (ujednolicenie ostatniego hasła z poprzednimi).)) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(ang. celluloid binding, fr. reliure d'celluloïd, niem. Zelluloidbucheinband, wł. rilegatura di celluloide) | (ang. celluloid binding, fr. reliure d'celluloïd, niem. Zelluloidbucheinband, wł. rilegatura di celluloide) | ||
| − | Oprawy wykonywane z tworzywa sztucznego, wynalezionego w 1869 przez braci Johna i Isaiaha Hyattów. Celuloid charakteryzuje się termoplastycznością, ale też brakiem elastyczności, w związku z czym przeguby albo też całe grzbiety okładek były sporządzane z innego materiału | + | Oprawy wykonywane z tworzywa sztucznego, wynalezionego w 1869 przez braci Johna i Isaiaha Hyattów. Celuloid charakteryzuje się termoplastycznością, ale też brakiem elastyczności, w związku z czym przeguby albo też całe grzbiety okładek były sporządzane z innego materiału - ze skóry lub tkaniny. Celuloid przypomina wyglądem kość słoniową, dlatego był używany jako jej erzatz, pozwalał na złocenie introligatorskie na gorąco, wytłaczanie reliefowe, druk, barwienie pigmentami w masie, dzięki czemu uzyskiwano jednolitą barwę lub efekt masy perłowej. Z celuloidu produkowano okładki do albumów oraz książeczek do nabożeństwa. |
===Oprawa celuloidowa reliefowa=== | ===Oprawa celuloidowa reliefowa=== | ||
| − | Okładki z płaskorzeźbową dekoracją | + | Okładki z płaskorzeźbową dekoracją wytłaczaną na gorąco z płyt celuloidu o milimetrowej grubości. |
===Oprawa celuloidowa drukowana=== | ===Oprawa celuloidowa drukowana=== | ||
| − | + | Okładka celuloidowa wykonana techniką druku na gorąco, wynalezioną przez Bernharda Ludwiga (patent z roku 1903). | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 12:11, 2 wrz 2020
Spis treści
Oprawy celuloidowe
(ang. celluloid binding, fr. reliure d'celluloïd, niem. Zelluloidbucheinband, wł. rilegatura di celluloide)
Oprawy wykonywane z tworzywa sztucznego, wynalezionego w 1869 przez braci Johna i Isaiaha Hyattów. Celuloid charakteryzuje się termoplastycznością, ale też brakiem elastyczności, w związku z czym przeguby albo też całe grzbiety okładek były sporządzane z innego materiału - ze skóry lub tkaniny. Celuloid przypomina wyglądem kość słoniową, dlatego był używany jako jej erzatz, pozwalał na złocenie introligatorskie na gorąco, wytłaczanie reliefowe, druk, barwienie pigmentami w masie, dzięki czemu uzyskiwano jednolitą barwę lub efekt masy perłowej. Z celuloidu produkowano okładki do albumów oraz książeczek do nabożeństwa.
Oprawa celuloidowa reliefowa
Okładki z płaskorzeźbową dekoracją wytłaczaną na gorąco z płyt celuloidu o milimetrowej grubości.
Oprawa celuloidowa drukowana
Okładka celuloidowa wykonana techniką druku na gorąco, wynalezioną przez Bernharda Ludwiga (patent z roku 1903).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Kościane oprawy
Grafika
Oprawa celuloidowa
Oprawa celuloidowa drukowana
Oprawa celuloidowa perłowa
Przypisy
- Hyatt, J.W., Improvement in treating and molding pyroxyline, 1870, http://www.google.com/patents/US105338
- Celuloid, [w:] Encyklopedia zarządzania, https://mfiles.pl/pl/index.php/Celuloid
- Process of producing celluloid printing-plates, https://www.google.com/patents/US747738
Autor: E.P.
