Celuloidowe oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 1: Linia 1:
Oprawy celuloidowe, (ang. celluloid binding, fr. reliure d'celluloïd, niem. Zelluloidbucheinband, wł. rilegatura di celluloide) wykonywane z tworzywa sztucznego, wynalezionego w 1869 przez braci Johna i Isaiaha Hyattów. Celuloid charakteryzuje się termoplastycznością, ale też brakiem elastyczności, w związku z czym przeguby albo też całe grzbiety okładek były sporządzane z innego materiału: ze skóry lub tkaniny. Celuloid przypomina wyglądem kość słoniową, dlatego był używany jako jej erzatz, pozwalał na złocenie introligatorskie na gorąco, wytłaczanie reliefowe, druk, barwienie pigmentami w masie, dzięki czemu uzyskiwano jednolitą barwę lub efekt masy perłowej. Z celuloidu produkowano okładki do albumów oraz książeczek do nabożeństwa.  
+
==Nazwy w innych językach==
 +
ang. celluloid binding, fr. reliure d'celluloïd, niem. Zelluloidbucheinband, wł. rilegatura di celluloide
 +
 
 +
==Oprawy celuloidowe==
 +
Oprawy wykonywane z tworzywa sztucznego, wynalezionego w 1869 przez braci Johna i Isaiaha Hyattów. Celuloid charakteryzuje się termoplastycznością, ale też brakiem elastyczności, w związku z czym przeguby albo też całe grzbiety okładek były sporządzane z innego materiału: ze skóry lub tkaniny. Celuloid przypomina wyglądem kość słoniową, dlatego był używany jako jej erzatz, pozwalał na złocenie introligatorskie na gorąco, wytłaczanie reliefowe, druk, barwienie pigmentami w masie, dzięki czemu uzyskiwano jednolitą barwę lub efekt masy perłowej. Z celuloidu produkowano okładki do albumów oraz książeczek do nabożeństwa.  
  
 
===Oprawa celuloidowa reliefowa===
 
===Oprawa celuloidowa reliefowa===

Wersja z 15:17, 10 lis 2018

Nazwy w innych językach

ang. celluloid binding, fr. reliure d'celluloïd, niem. Zelluloidbucheinband, wł. rilegatura di celluloide

Oprawy celuloidowe

Oprawy wykonywane z tworzywa sztucznego, wynalezionego w 1869 przez braci Johna i Isaiaha Hyattów. Celuloid charakteryzuje się termoplastycznością, ale też brakiem elastyczności, w związku z czym przeguby albo też całe grzbiety okładek były sporządzane z innego materiału: ze skóry lub tkaniny. Celuloid przypomina wyglądem kość słoniową, dlatego był używany jako jej erzatz, pozwalał na złocenie introligatorskie na gorąco, wytłaczanie reliefowe, druk, barwienie pigmentami w masie, dzięki czemu uzyskiwano jednolitą barwę lub efekt masy perłowej. Z celuloidu produkowano okładki do albumów oraz książeczek do nabożeństwa.

Oprawa celuloidowa reliefowa

Okładki z płaskorzeźbową dekoracją wytłaczano na gorąco z płyt celuloidu o milimetrowej grubości.

Oprawa celuloidowa drukowana

Eksperymenty z drukiem na celuloidzie zwieńczył wynalazek Bernharda Ludwiga (patent z roku 1903), który polegał na druku na gorąco.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Grafika

Przypisy

  1. Hyatt, J.W., Improvement in treating and molding pyroxyline, 1870, http://www.google.com/patents/US105338
  2. Celuloid, [w:] Encyklopedia zarządzania, https://mfiles.pl/pl/index.php/Celuloid
  3. Process of producing celluloid printing-plates, https://www.google.com/patents/US747738

Autor: E.P.