Szycie gotyckie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Przypisy)
Linia 1: Linia 1:
 
==Szycie gotyckie==
 
==Szycie gotyckie==
 +
(fr. couture gothique)
 +
 
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów gotyckich.
 
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów gotyckich.
 
===Charakterystyka===
 
===Charakterystyka===

Wersja z 01:37, 12 lut 2021

Szycie gotyckie

(fr. couture gothique)

Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów gotyckich.

Charakterystyka

Szycie kodeksów w epoce gotyckiej ulega zróżnicowaniu. Ilość stacji waha się od dwóch do dziewięciu i jest generalnie uzależniona od wielkości bloku. Rozmieszczenie stacji jest regularne. Odległość między skrajnymi stacjami a krawędziami grzbietu bloku wynosi 50-150% szerokości międzyzwięźli. Otwory w stacjach, zarówno na zwięzy pojedyncze jak i podwójne, były pojedyncze i je nacinano lub przekłuwano. Przekłucia były bardziej popularne w Anglii niż w Europie kontynentalnej, po 1450 r. wzrasta liczba przekłuwanych stacji. Coraz częściej zwięzy wykonywano ze sznurka, szacuje się ok. 1/3 kodeksów gotyckich została na nie uszyta. Skórzane zwięzy stosowano jeszcze w XVI w., najczęściej wykonywano je z białej skóry wyprawy tłuszczowej lub glinowej. Najczęściej stosowanymi zwięzami skórzanymi, były paski przecięte w środku na pół, zwykle nie skręcone (il. 1). Zdarzały się też zwięzy podwójne tworzone z dwóch pasków skóry (il.2). Zwięzy sznurkowe wykonywano z włókien lnianych i konopnych. Zwięzy pojedyncze zaczęto stosować jeszcze przed końcem XV wiekiem (takie zwięzy zidentyfikowano w kodeksach powstałych w 1448 r. w Amsterdamie). Wszystkie zidentyfikowane dotychczas zwięzy pojedyncze z tego okresu były wykonane ze skręconych rzemieni (il. 3).

Grafika

Przypisy

  1. Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978.
  2. Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017.
  3. Wachnik Barbara, Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020.

Autor: MPG