Papiery nakrapiane: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
(Papiery nakrapiane)
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Papiery nakrapiane==
 
==Papiery nakrapiane==
(francuski papier skórzany) (ang. sprinkled paper, plover‟s egg, niem. Sprenklenpapier, Frantz Leder Papier, Kibitzpapier)
+
(francuski papier skórzany) (ang. sprinkled papers, plover marbled papers, niem. Sprenkelpapier, Frantz Leder Papier, Kiebitzpapier)
  
Rodzaj papieru dekoracyjnego wykonywanego sposobem rzemieślniczym w warsztatach introligatorskich. W założeniu imitujący lico skóry. Tło papieru nakrapianego zazwyczaj było jasnobrązowe, a zdobiące go kropki były ciemniejsze, np. czarne, brunatne, brązowe (il. 1).
+
Rodzaj papieru dekoracyjnego wykonywanego sposobem rzemieślniczym w warsztatach introligatorskich przez nakrapianie ciemną farbą na jaśniejsze tło papieru.
 
+
Papiery nakrapiane pojawiły się w Europie około 1580 r. W założeniu miały imitować lico skóry, na co wskazuje niemiecka nazwa "Frantz Leder Papier" we wzorniku papierów G.C. Stoy’a z 1730 r. Podobieństwo papieru nakrapianego do ptasiego jaja ujawnia angielska nazwa "plover's egg" (jajo siewki) oraz niemiecka Kiebitz (czajka).
===Historia===
+
Papiery nakrapiane pojawiły się w Europie około 1580 r. W założeniu papiery te miały imitować lico skóry. We wzorniku papierów dekoracyjnych Georga Christopha Stoy‟a z 1730 r. niemiecka nazwa "Frantz Leder Papier", nawiązywała do ich podobieństwa do skór. Jednak w języku  angielskim była na te papiery stosowana również nazwa "plover‟s egg", nadana ze względu na podobieństwo papieru nakrapianego do ptasiego jaja (siewki).  
+
  
 
===Technika wykonania===
 
===Technika wykonania===
Linia 11: Linia 9:
  
 
===Modyfikacje===
 
===Modyfikacje===
W II. poł. XIX i na pocz. XX w. nastąpił nawrót do papierów nakrapianych, traktowanych jako imitacje marmurków. Wiele z nich nie było już dziełem samych introligatorów, lecz specjalnych wytwórni, a niektóre były wytwarzane maszynowo.  
+
W II. poł. XIX i na pocz. XX w. nastąpił nawrót do papierów nakrapianych, traktowanych jako imitacje papierów marmurkowych. Wiele z nich nie było już dziełem samych introligatorów, lecz specjalnych wytwórni, a niektóre były produkowane maszynowo.
  
Dla uzyskania odmiennych efektów wizualnych eksperymentowano z typem farb, stosując obok farb tradycyjnych farby anilinowe, bejce, tusze, atramenty itp., dodając do farb różnych substancje, np. krochmal, ałun, mleko wapienne, spirytus, kwas. Wskutek reakcji zawartych w barwnikach i dodatkach związków chemicznych, kwasów, zasad, soli metali, aldehydów i alkoholu powstawały niezwykłe efekty rozpływania lub wypierania farb, poszarpanych, chmurzastych plam, kropek zabarwionych silniej na skrajach lub przeciwnie - w centrum, z rozmytymi krawędziami.  
+
Dla uzyskania zróżnicowanych efektów wizualnych eksperymentowano z typem farb, stosując obok farb tradycyjnych - farby anilinowe, bejce, tusze, atramenty itp., a także dodając do farb różne substancje: krochmal, ałun, mleko wapienne, spirytus, kwas. Wskutek reakcji zawartych w barwnikach i dodatkach związków chemicznych, powstawały niezwykłe efekty rozpływania lub wypierania farb, plam o niejednorodnej fakturze i poszarpanych krawędziach, zabarwionych silniej na skrajach lub przeciwnie - w centrum, z rozmytymi krawędziami. Elementem modyfikującym był także rodzaj zastosowanego papieru oraz jego przygotowanie, np. zwilżenie, poddanie powierzchni działaniu substancji aktywnych chemicznie, jak np. wodorotlenku potasu, ałunu.
  
Innym elementem modyfikującym był rodzaj zastosowanego papieru oraz jego przygotowanie, np. zwilżenie, poddanie powierzchni  działaniu  substancji aktywnych chemicznie, jak np. wodorotlenek potasu, ałun.
+
W końcu podejmowano różne działania już po nakropieniu farb, np. natryskiwanie wodą, spirytusem lub substancjami odbarwiającymi (kwas konopny) oraz zmiany ustawienia papieru (pionizacja, przechylenie) co wywoływało spływanie farby lub środka odbarwiającego i powstawanie śladów ściekania ([[Marmoryzowane oprawy]], [[Papiery klajstrowe ściekające]]).
 
+
W końcu podejmowano różne działania już po nakropieniu farb, np. natryskiwanie wodą, spirytusem lub substancjami odbarwiającymi (kwas konopny) oraz zmiany ustawienia papieru (pionizacja, przechylenie) co sprawiało spływanie farby lub środka odbarwiającego i powstawanie śladów ściekania.
+
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
Linia 24: Linia 20:
 
[[Papier agatowy]] <br>
 
[[Papier agatowy]] <br>
 
[[Gustav-marmor]] <br>
 
[[Gustav-marmor]] <br>
[[Papier chmurny]] <br>
+
[[Papier klajstrowy ściekający]] <br>
[[Marmurek korzeniowy]] <br>
+
[[Marmurek ściekający]] <br>
+
 
[[Papier spirytusowy]] <br>
 
[[Papier spirytusowy]] <br>
  
Linia 39: Linia 33:
 
File:Krop1.jpg|il. 5. Rzemieślnik wykonuje nakrapianie obleczenia okładek (Fig.3) i marmoryzowanie skórzanego obleczenia (Fig.5) używając pędzla o długim włosiu, którym uderza o metalową podkładkę.  
 
File:Krop1.jpg|il. 5. Rzemieślnik wykonuje nakrapianie obleczenia okładek (Fig.3) i marmoryzowanie skórzanego obleczenia (Fig.5) używając pędzla o długim włosiu, którym uderza o metalową podkładkę.  
 
File:Atramentowy.jpeg|Wzór powstały przez nakrapianie atramentem na zwilżony papier (niem. Tuschepapier)
 
File:Atramentowy.jpeg|Wzór powstały przez nakrapianie atramentem na zwilżony papier (niem. Tuschepapier)
 +
File: Chmurny.jpg|Wzór chmurny, papier Stefana Szczerbińskiego
 
</gallery>
 
</gallery>
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
 
+
# Diehl Edith, Bookbinding: Its Background and Technique, Nowy Jork, 1980, s. 187.
# Crane J. E., Bookbinding, Londyn.
+
# Haemmerle A. von, Buntpapiere: Herrkomen, Geshichte, Techniken, Beziehungenzur Kunst, Monachium, 1961, s. 174.
# Diehl Edith, Bookbinding: Its Background and Technique, Nowy Jork, 1980.
+
# Krauze S., Rinck J., Buntpapier – ein Bestimmungsbuch, Decorated Papers – a Guidebook, Sierpapier – een Gids, Stuttgart, 2016, s. 218.
# Haemmerle A. von, Buntpapiere: Herrkomen, Geshichte, Techniken, Beziehungenzur Kunst, Monachium, 1961.
+
# Krauze S., Rinck J., Buntpapier – ein Bestimmungsbuch, Decorated Papers – a Guidebook, Sierpapier – een Gids, Stuttgart, 2016.
+
 
# LoB: http://www.ligatus.org.uk/lob/concept/3988 [dostęp: 18. 08. 2018 r.].
 
# LoB: http://www.ligatus.org.uk/lob/concept/3988 [dostęp: 18. 08. 2018 r.].
# Siemieniako E., Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Dekoracyjne papiery ręcznie wykonywane stosowane w oprawach książek od XV do XVIII w. Katalog zbiorów papierów dekoracyjnych w oprawach książek Biblioteki Kórnickiej PAN, wydruk komputerowy,(promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018.
+
# Siemieniako E., Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Dekoracyjne papiery ręcznie wykonywane stosowane w oprawach książek od XV do XVIII w. Katalog zbiorów papierów dekoracyjnych w oprawach książek Biblioteki Kórnickiej PAN, wydruk komputerowy,(promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018, s. 103-104 .
# Sutter S., Wrapped in Color: A Survey of Paste Paper Bookbindings, Chicago, 1994.
+
# Sutter S., Wrapped in Color: A Survey of Paste Paper Bookbindings, Chicago, 1994, s. 5.
# Tomaszewski J., Dudek K., Ręcznie zdobione papiery introligatorskie , Kraków 2002, s. 21-23, 34.
+
# Tomaszewski J., Dudek K., Ręcznie zdobione papiery introligatorskie , Kraków 2002, s. 34.
# Windyka T., Papiery wzorzyste. Katalog zbiorów Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, Duszniki Zdrój, 2002.
+
# Windyka T., Papiery wzorzyste. Katalog zbiorów Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, Duszniki Zdrój, 2002, s. 299.
# Zaehnsdorf Joseph William, The Art of Bookbinding, Londyn, 1890.
+
 
# Sprenkelpapier, http://www.buntpapier.org/techniken/sprenkelpapier.html
 
# Sprenkelpapier, http://www.buntpapier.org/techniken/sprenkelpapier.html
 
----
 
----
Autor: '''MPG, E.P.'''
+
Autor: '''M.P.B., E.P.'''

Aktualna wersja na dzień 00:26, 20 mar 2022

Papiery nakrapiane

(francuski papier skórzany) (ang. sprinkled papers, plover marbled papers, niem. Sprenkelpapier, Frantz Leder Papier, Kiebitzpapier)

Rodzaj papieru dekoracyjnego wykonywanego sposobem rzemieślniczym w warsztatach introligatorskich przez nakrapianie ciemną farbą na jaśniejsze tło papieru. Papiery nakrapiane pojawiły się w Europie około 1580 r. W założeniu miały imitować lico skóry, na co wskazuje niemiecka nazwa "Frantz Leder Papier" we wzorniku papierów G.C. Stoy’a z 1730 r. Podobieństwo papieru nakrapianego do ptasiego jaja ujawnia angielska nazwa "plover's egg" (jajo siewki) oraz niemiecka Kiebitz (czajka).

Technika wykonania

Wykonanie papieru nakrapianego polegało na nakropieniu pędzlem farb w różnych kolorach, np. czarnym, czerwonym lub brązowym na powierzchnię arkusza papieru. Nakropienie można było wykonać pędzlem o długim włosiu (il. 2) zanurzonymi w farbie poprzez uderzanie nimi w specjalną metalową podkładkę (il. 3). Można było użyć również szczotki o krótkim włosiu (il. 4)i wykonać nakrapianie pocierając włosie metalową blaszką, palcem lub specjalnym sitkiem (il. 5).

Modyfikacje

W II. poł. XIX i na pocz. XX w. nastąpił nawrót do papierów nakrapianych, traktowanych jako imitacje papierów marmurkowych. Wiele z nich nie było już dziełem samych introligatorów, lecz specjalnych wytwórni, a niektóre były produkowane maszynowo.

Dla uzyskania zróżnicowanych efektów wizualnych eksperymentowano z typem farb, stosując obok farb tradycyjnych - farby anilinowe, bejce, tusze, atramenty itp., a także dodając do farb różne substancje: krochmal, ałun, mleko wapienne, spirytus, kwas. Wskutek reakcji zawartych w barwnikach i dodatkach związków chemicznych, powstawały niezwykłe efekty rozpływania lub wypierania farb, plam o niejednorodnej fakturze i poszarpanych krawędziach, zabarwionych silniej na skrajach lub przeciwnie - w centrum, z rozmytymi krawędziami. Elementem modyfikującym był także rodzaj zastosowanego papieru oraz jego przygotowanie, np. zwilżenie, poddanie powierzchni działaniu substancji aktywnych chemicznie, jak np. wodorotlenku potasu, ałunu.

W końcu podejmowano różne działania już po nakropieniu farb, np. natryskiwanie wodą, spirytusem lub substancjami odbarwiającymi (kwas konopny) oraz zmiany ustawienia papieru (pionizacja, przechylenie) co wywoływało spływanie farby lub środka odbarwiającego i powstawanie śladów ściekania (Marmoryzowane oprawy, Papiery klajstrowe ściekające).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Papier agatowy
Gustav-marmor
Papier klajstrowy ściekający
Papier spirytusowy

Grafika

Przypisy

  1. Diehl Edith, Bookbinding: Its Background and Technique, Nowy Jork, 1980, s. 187.
  2. Haemmerle A. von, Buntpapiere: Herrkomen, Geshichte, Techniken, Beziehungenzur Kunst, Monachium, 1961, s. 174.
  3. Krauze S., Rinck J., Buntpapier – ein Bestimmungsbuch, Decorated Papers – a Guidebook, Sierpapier – een Gids, Stuttgart, 2016, s. 218.
  4. LoB: http://www.ligatus.org.uk/lob/concept/3988 [dostęp: 18. 08. 2018 r.].
  5. Siemieniako E., Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Dekoracyjne papiery ręcznie wykonywane stosowane w oprawach książek od XV do XVIII w. Katalog zbiorów papierów dekoracyjnych w oprawach książek Biblioteki Kórnickiej PAN, wydruk komputerowy,(promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018, s. 103-104 .
  6. Sutter S., Wrapped in Color: A Survey of Paste Paper Bookbindings, Chicago, 1994, s. 5.
  7. Tomaszewski J., Dudek K., Ręcznie zdobione papiery introligatorskie , Kraków 2002, s. 34.
  8. Windyka T., Papiery wzorzyste. Katalog zbiorów Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, Duszniki Zdrój, 2002, s. 299.
  9. Sprenkelpapier, http://www.buntpapier.org/techniken/sprenkelpapier.html

Autor: M.P.B., E.P.