Trójlistek włoski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Trójlistek włoski)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Trójlistek włoski==
 
==Trójlistek włoski==
 +
(wł. trifoglia stilizzata)
 +
 +
Wyciskany z tłoka motyw zdobniczy w formie silnie stylizowanego, plecionkowego trójlistka (koniczyny), z którego wystaje pręcik zakończony mniejszym trójlistkiem. Charakterystyczny dla opraw włoskich kon. XV – pocz. XVI w. Najczęściej tworzy na nich pasy ornamentalne ze zmultiplikowanych i stykających się t. w. bądź jest ukazywany jako pojedyncze, rozproszone motywy. Od drugiej do czwartej dekady XVI w. był bardzo popularny w introligatorstwie Krakowa, stając się niemal nieodłącznym elementem dekoracji italianizujących opraw m.in. Stanisława z Białej i Macieja z Przasnysza vel Mistrza Główek Anielskich. W ich dziełach ornamentalne ciągi t. w. występują głównie jako wewnętrzna strefa pierścieni otaczających superekslibrisy i łuków tympanonów na architektonicznych oprawach, ale też jako pojedyncze ozdobniki w narożach zwierciadła itp. W 2 ćw. XVI w. motyw ten przeniknął na oprawy z innych ośrodków  introligatorstwa w Polsce (Poznań, Toruń), jednak zyskując w nich znacznie mniejszą popularność.
 +
 +
==Zobacz też==
 +
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Architektoniczne oprawy]] <br>
 +
[[Floralna dekoracja]] <br>
 +
[[Renesansowe oprawy]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
 
<gallery>
 
<gallery>
Plik:Trifogli italiani 1.jpg
+
Plik:Trójlistek włoski, Trójlistki włoskie w dekoracji naroży zwierciadła oprawy rzymskiej, po 1524, wg Fürstenberg, De Marinis 1966.jpg | Trójlistki włoskie w dekoracji naroży zwierciadła oprawy rzymskiej, po 1524, wg Fürstenberg, De Marinis 1966
Plik:Trifogli italiani 5.jpg
+
Plik:Trifogli italiani 1.jpg | Motywy trójlistków włoskich w dekoracji polskiej oprawy renesansowej, 1 poł. XVI w.
Plik:Trifogli italiani 3.jpg
+
Plik:Trifogli italiani 5.jpg | Motywy trójlistków włoskich w dekoracji polskiej oprawy renesansowej, 1 poł. XVI w.
Plik:Trifogli italiani 6.jpg
+
Plik:Trifogli italiani 3.jpg | Motywy trójlistków włoskich w dekoracji polskiej oprawy renesansowej, 1 poł. XVI w.
Plik:Foglio aldino 1, 2 poł. XVI w.b.jpg
+
Plik:Trifogli italiani 6.jpg | Motywy trójlistków włoskich w dekoracji polskiej oprawy renesansowej, 1 poł. XVI w. 
 +
Plik:Foglio aldino 1, 2 poł. XVI w.b.jpg | Późny przykład użycia motywu trójlistka włoskiego w dekoracji polskiej oprawy (2 poł. XVI w.).
 +
 
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
 
 +
# Nuska 1964, il. 15/14;
 +
# Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 51;
 +
# Macchi F. i L. 2002, s. 467;
 +
# Storm van Leeuwen 2011, tabl. 39-41;
 +
# Pokora 2013, il. 1-2;
 +
# Wagner 2015, s. 90;
 +
# Wagner 2016 III, il. 14a-b, 18-20a-b, 46a-b i in.;
 +
# Wagner 2017, il. 3a-d-4, tabl. III. 
 +
 
 +
----
 +
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 22:32, 1 paź 2021

Trójlistek włoski

(wł. trifoglia stilizzata)

Wyciskany z tłoka motyw zdobniczy w formie silnie stylizowanego, plecionkowego trójlistka (koniczyny), z którego wystaje pręcik zakończony mniejszym trójlistkiem. Charakterystyczny dla opraw włoskich kon. XV – pocz. XVI w. Najczęściej tworzy na nich pasy ornamentalne ze zmultiplikowanych i stykających się t. w. bądź jest ukazywany jako pojedyncze, rozproszone motywy. Od drugiej do czwartej dekady XVI w. był bardzo popularny w introligatorstwie Krakowa, stając się niemal nieodłącznym elementem dekoracji italianizujących opraw m.in. Stanisława z Białej i Macieja z Przasnysza vel Mistrza Główek Anielskich. W ich dziełach ornamentalne ciągi t. w. występują głównie jako wewnętrzna strefa pierścieni otaczających superekslibrisy i łuków tympanonów na architektonicznych oprawach, ale też jako pojedyncze ozdobniki w narożach zwierciadła itp. W 2 ćw. XVI w. motyw ten przeniknął na oprawy z innych ośrodków introligatorstwa w Polsce (Poznań, Toruń), jednak zyskując w nich znacznie mniejszą popularność.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Architektoniczne oprawy
Floralna dekoracja
Renesansowe oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Nuska 1964, il. 15/14;
  2. Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 51;
  3. Macchi F. i L. 2002, s. 467;
  4. Storm van Leeuwen 2011, tabl. 39-41;
  5. Pokora 2013, il. 1-2;
  6. Wagner 2015, s. 90;
  7. Wagner 2016 III, il. 14a-b, 18-20a-b, 46a-b i in.;
  8. Wagner 2017, il. 3a-d-4, tabl. III.

Autor: A.W.