Szycie ściegiem przemiennym: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(→‎Przypisy)
(→‎Przypisy)
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
(szycie kombinowane, szycie dwa/trzy/cztery... za jeden) (ang. abbreviated sewing, multi-section sewing, niem. Durchausheftung, Wechselheftung)  
 
(szycie kombinowane, szycie dwa/trzy/cztery... za jeden) (ang. abbreviated sewing, multi-section sewing, niem. Durchausheftung, Wechselheftung)  
  
−
Szycie w którym nić przebiegając w jednym kierunku łączy ze sobą dwie (2 za 1) lub więcej składek (3, 4 za 1). Technika szycia, opierająca się na szyciu prostym, znacznie przyspieszająca pracę introligatora i pozwalająca  na ograniczenie przyrastania grubości grzbietu.
+
Szycie w którym nić przebiegając w jednym kierunku łączy ze sobą dwie (2 za 1) lub więcej składek (3 za 1, 4 za 1). Ilość zwięzów nie może być mniejsza niż ilość składek przeszywanych jedną długością nici. Technika szycia, opierająca się na szyciu prostym, znacznie przyspieszająca pracę introligatora i pozwalająca  na ograniczenie przyrastania grubości grzbietu.
  
 
===Historia===
 
===Historia===
−
Pierwsze użycie tej techniki zidentyfikowano w kodeksach francuskich z 2 poł. XVI w. Znane są również kodeksy z Antwerpii, powstałe w połowie XVI wieku, zszyte tą techniką. Szybko zyskiwała na popularności i pewnym jest, że stosowano ją pod kon. XVII w. w książkach wytwarzanych w warsztatach niemieckich i włoskich. Od XVII wieku do trzeciej ćwierci XIX wieku technika szycia ściegiem przemiennym cieszyła się dużą popularnością. Co zaskakujące, stosunkowo często stosowano ją przy szyciu na zaledwie dwa zwięzy .
+
Pierwsze użycie tej techniki zidentyfikowano w kodeksach francuskich z 2 poł. XVI w. Znane są również kodeksy z Antwerpii, powstałe w połowie XVI wieku, zszyte tą techniką. Szybko zyskiwała na popularności i pewnym jest, że stosowano ją pod koniec XVII w. w książkach wytwarzanych w warsztatach niemieckich i włoskich. Od XVII w. do pocz. XX w. technika szycia ściegiem przemiennym cieszyła się dużą popularnością. Co zaskakujące, stosunkowo często stosowano ją przy szyciu na zaledwie dwa zwięzy .
−
 
+
−
===Rodzaje szycia omijającego===
+
−
Szycie ściegiem przemiennym posiada kilka odmian, w których jedna długość nici przeszywa więcej niż dwie składki. Znane są szycia dwa za jeden, trzy za jeden, cztery za jeden, a nawet więcej. Ilość zwięzów nie może być mniejsza niż ilość składek przeszywanych jedną długością nici. Współczesną praktyką jest przeszywanie kilku pierwszych i ostatnich składek szyciem prostym, tak zwanym jeden za jeden (il. 1), jednakże w kodeksach zabytkowych ta praktyka jest bardzo rzadko spotykana. Pierwszy, podstawowy sposób szycia przemiennego, to sposób dwa za jeden (ang. two-on sewing). Składkę przeszywa się przez pierwszy zwięz tak samo, jak przy szyciu prostym. Następnie przy drugim zwięzie dokłada się kolejną składkę i przeprowadza do niej nić. Przy kolejnym zwięzie nić wraca do poprzedniej składki. Schemat ten powtarza się przez całą długość bloku. Szycie trzy za jeden (ang. three-on sewing), cztery za jeden (ang. four-on sewing) itd. wykonuje się w analogiczny sposób – nić przy kolejnych zwięzach przechodzi do coraz wyższych składek.
+
  
 +
===Rodzaje szycia przemiennego===
 +
Współczesną praktyką jest przeszywanie kilku pierwszych i ostatnich składek ściegiem jeden za jeden, jednakże w kodeksach zabytkowych ta praktyka jest bardzo rzadko spotykana. Pierwszy, podstawowy sposób szycia przemiennego, to sposób dwa za jeden (ang. two-on sewing). Składkę przeszywa się przez pierwszy zwięz tak samo, jak przy szyciu prostym. Następnie przy drugim zwięzie dokłada się kolejną składkę i przeprowadza do niej nić. Przy kolejnym zwięzie nić wraca do poprzedniej składki. Schemat ten powtarza się przez całą długość bloku. Szycie trzy za jeden (ang. three-on sewing), cztery za jeden (ang. four-on sewing) itd. wykonuje się w analogiczny sposób – nić przy kolejnych zwięzach przechodzi do coraz wyższych składek.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[System szycia]] <br>
 
[[System szycia]] <br>
 +
[[Szycie ściegiem jeden za jeden]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
Linia 25: Linia 25:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
 
# Albritton E., Amato C., A Study of Two Semi-Limp Parchment Binding Styles in the Rare Book Collection at the New York Academy of Medicine Library, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 17-18.
 
# Albritton E., Amato C., A Study of Two Semi-Limp Parchment Binding Styles in the Rare Book Collection at the New York Academy of Medicine Library, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 17-18.
−
# Burdett E., The Craft of Bookbinding. A Practical Handbook, West Vancouver, 1975.  
+
# Burdett E., The Craft of Bookbinding. A Practical Handbook, West Vancouver, 1975, s. 91-92.  
−
# Cataldo A., „A swarm of Binders”: Isaiah Thomas’s Bookbinding Network, 1782-1818, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016.
+
# Cataldo A., „A swarm of Binders”: Isaiah Thomas’s Bookbinding Network, 1782-1818, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 216.
 
# Language of Bindings, https://www.ligatus.org.uk/lob/search?search_api_views_fulltext=sewing+techniques, (dostęp: 12.08.2018)
 
# Language of Bindings, https://www.ligatus.org.uk/lob/search?search_api_views_fulltext=sewing+techniques, (dostęp: 12.08.2018)
−
# Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978.
+
# Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978, s. 20-21, 23.  
−
# Miller J., Books will speak plain. A handbook for identifying and describing historical bindings, 2014.
+
# Romero M.E., European Influence in the Binding of Mexican Printed Books of the Sixteenth Century, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 395.
−
# Romero M.E., European Influence in the Binding of Mexican Printed Books of the Sixteenth Century, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016.
+
# Szirmai J.A., The Archeology of medieval bookbinding, New York 2017, s.189.
−
# Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 20.
+
# Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 20, 25, 65-66, 128.
−
# Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1965.  
+
# Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 112.
−
 
+
  
 
----
 
----
 
Autor: '''M.P.B.'''
 
Autor: '''M.P.B.'''

Aktualna wersja na dzień 23:24, 27 mar 2022

Szycie ściegiem przemiennym

(szycie kombinowane, szycie dwa/trzy/cztery... za jeden) (ang. abbreviated sewing, multi-section sewing, niem. Durchausheftung, Wechselheftung)

Szycie w którym nić przebiegając w jednym kierunku łączy ze sobą dwie (2 za 1) lub więcej składek (3 za 1, 4 za 1). Ilość zwięzów nie może być mniejsza niż ilość składek przeszywanych jedną długością nici. Technika szycia, opierająca się na szyciu prostym, znacznie przyspieszająca pracę introligatora i pozwalająca na ograniczenie przyrastania grubości grzbietu.

Historia

Pierwsze użycie tej techniki zidentyfikowano w kodeksach francuskich z 2 poł. XVI w. Znane są również kodeksy z Antwerpii, powstałe w połowie XVI wieku, zszyte tą techniką. Szybko zyskiwała na popularności i pewnym jest, że stosowano ją pod koniec XVII w. w książkach wytwarzanych w warsztatach niemieckich i włoskich. Od XVII w. do pocz. XX w. technika szycia ściegiem przemiennym cieszyła się dużą popularnością. Co zaskakujące, stosunkowo często stosowano ją przy szyciu na zaledwie dwa zwięzy .

Rodzaje szycia przemiennego

Współczesną praktyką jest przeszywanie kilku pierwszych i ostatnich składek ściegiem jeden za jeden, jednakże w kodeksach zabytkowych ta praktyka jest bardzo rzadko spotykana. Pierwszy, podstawowy sposób szycia przemiennego, to sposób dwa za jeden (ang. two-on sewing). Składkę przeszywa się przez pierwszy zwięz tak samo, jak przy szyciu prostym. Następnie przy drugim zwięzie dokłada się kolejną składkę i przeprowadza do niej nić. Przy kolejnym zwięzie nić wraca do poprzedniej składki. Schemat ten powtarza się przez całą długość bloku. Szycie trzy za jeden (ang. three-on sewing), cztery za jeden (ang. four-on sewing) itd. wykonuje się w analogiczny sposób – nić przy kolejnych zwięzach przechodzi do coraz wyższych składek.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
System szycia
Szycie ściegiem jeden za jeden

Grafika

  • il. 1. Szycie ściegiem przemiennym na trzy i cztery zwięzy (w dolnym rysunku pominieto połączenie składek w plątnikach). (rys. Zjawiński Z., 1965, s. 112)

Przypisy

  1. Albritton E., Amato C., A Study of Two Semi-Limp Parchment Binding Styles in the Rare Book Collection at the New York Academy of Medicine Library, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 17-18.
  2. Burdett E., The Craft of Bookbinding. A Practical Handbook, West Vancouver, 1975, s. 91-92.
  3. Cataldo A., „A swarm of Binders”: Isaiah Thomas’s Bookbinding Network, 1782-1818, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 216.
  4. Language of Bindings, https://www.ligatus.org.uk/lob/search?search_api_views_fulltext=sewing+techniques, (dostęp: 12.08.2018)
  5. Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978, s. 20-21, 23.
  6. Romero M.E., European Influence in the Binding of Mexican Printed Books of the Sixteenth Century, w: J. Miller (red.), Sauve Mechanichals. Essays on the History of Bookbinding, Volume 3, 2016, s. 395.
  7. Szirmai J.A., The Archeology of medieval bookbinding, New York 2017, s.189.
  8. Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 20, 25, 65-66, 128.
  9. Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 112.

Autor: M.P.B.

Źródło: „http://leksykon.oprawoznawczy.ukw.edu.pl/index.php?title=Szycie_ściegiem_przemiennym&oldid=17825”