Szycie karolińskie: Różnice pomiędzy wersjami
(→Przypisy) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Szycie karolińskie== | ==Szycie karolińskie== | ||
| − | (fr. couture carolingienne) | + | (ang. sewing in Carolingian/carolingian bindings; fr. couture carolingienne) |
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów karolińskich. | Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów karolińskich. | ||
| − | + | ||
| − | + | Kodeksy karolińskie szyte były bezwięzowo (szycie ściegiem łańcuszkowym podstawowym), a także na zwięzy. Przy szyciu zwięzowym cechą charakterystyczną jest występowanie trzech zwięzów wykonanych najczęściej z włókien roślinnych. Zwięzy na grzbiecie bloku najczęściej są rozłożone równomiernie, choć zdarza się, że przestrzeń między krawędzią bloku a skrajną stacją jest mniejsza bądź większa od pozostałych międzyzwięźli. Miejsca stacji w kodeksach karolińskich prawie zawsze były nacinane. | |
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
| + | [[Szycie ściegiem łańcuszkowym]] <br> | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # J. A. | + | # Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017, s. 112-117. |
| − | # Wachnik | + | # Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 23. |
---- | ---- | ||
| − | Autor: ''' | + | Autor: '''M.P.B.''' |
Aktualna wersja na dzień 10:37, 25 kwi 2022
Szycie karolińskie
(ang. sewing in Carolingian/carolingian bindings; fr. couture carolingienne)
Określenie odnoszące się nie do charakterystyki systemu szycia, a wyróżnione w literaturze w odniesieniu do charakterystyki kodeksów karolińskich.
Kodeksy karolińskie szyte były bezwięzowo (szycie ściegiem łańcuszkowym podstawowym), a także na zwięzy. Przy szyciu zwięzowym cechą charakterystyczną jest występowanie trzech zwięzów wykonanych najczęściej z włókien roślinnych. Zwięzy na grzbiecie bloku najczęściej są rozłożone równomiernie, choć zdarza się, że przestrzeń między krawędzią bloku a skrajną stacją jest mniejsza bądź większa od pozostałych międzyzwięźli. Miejsca stacji w kodeksach karolińskich prawie zawsze były nacinane.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Szycie ściegiem łańcuszkowym
Przypisy
- Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017, s. 112-117.
- Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 23.
Autor: M.P.B.
