Arabeska narożna: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:43, 28 gru 2020

Arabeska narożna

(fr. arabesque d'angle)

Wyciskany z tłoka niewielki (ok. 2-3x1-2cm) motyw o kształcie zbliżonym do wydłużonego trójkąta wypełnionego →arabeską, przystosowany do zdobienia wewnętrznych narożników zwierciadeł okładzin, w których dwoma bokami styka się z ramką bądź tymiż bokami jest w nią wkomponowany. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich (zwłaszcza weneckich i rzymskich) z 1 poł. XVI w., a pod ich wpływem także dla dzieł francuskich i niemieckich. Najpóźniej w latach 50. XVI w. pojawił się w introligatorstwie krakowskim, w którym ukazywano go nie tylko w narożnikach zwierciadeł ale i jako składnik charakterystycznych medalionów w typie mandorla stilizatta. Na dziełach włoskich XVI w. spotyka się też odmianę a. n., w której wewnętrzny – najdłuższy – bok obrysowany jest wklęsło-wypukłą linią; stanowi to uproszczone naśladownictwo maureskowych ćwierćmedalionów z opraw perskich i arabskich; niekiedy z połączonych czterech wycisków takich tłoków tworzono centralny medalion w typie schamsa.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Ćwierćmedalion
Mandorla stilizatta
Schamsa

Grafika

• 

  Arabeska narożna na włoskiej oprawie renesansowej, 1 poł. XVI w.

• 

  Arabeska narożna na włoskiej oprawie renesansowej, 1 poł. XVI w.

• 

  Fragment okładziny włoskiej oprawy renesansowej z arabeskami narożnymi w zwierciadle, 1 poł. XVI w.

• 

  Arabeska narożna na polskiej oprawie renesansowej, ok. poł. XVI w.

• 
• 
• 
• 

Autor: A.W.