Dawid: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Starotestamentowy król; popularny w ikonografii opraw średniowiecznych i nowożytnych. W romanizmie ukazywany najczęściej za pomocą tłoków w kształcie →mandorli o wym. ok. 2,5 – 3,5 cm, jako siedzący w płaszczu i z koroną na głowie, podczas gry na harfie, niekiedy z napisem identyfikacyjnym; prawdopodobnie D. ukazuje niewielka grupa tłoków romańskich z królem w środku stylizowanego Drzewa Jessego; z końca XII w. pochodzi tłok z D. w czterolistnym, wczesnogotyckim medalionie. W dojrzałym i późnym gotyku motyw ten ustąpił innym wizerunkom biblijnym, by ponownie zyskać wielką popularność w renesansie. Na oprawach XVI w. ukazywany najczęściej jako jeden z wizerunków staro- i nowotestamentowych na radełkach, a także w scenie modlitwy do Boga Ojca, widniejących na prostokątnych plakietach oraz owalnych i okrągłych medalionach; na tych ostatnich zazwyczaj z łacińskim cytatem z Psalmu 6, widniejącym w otoku. W obu typach przedstawieniowych, funkcjonujących w licznych wariantach i odmianach, powszechny na oprawach polskich od 2 ćw. XVI do 1 ćw. XVII w. | Starotestamentowy król; popularny w ikonografii opraw średniowiecznych i nowożytnych. W romanizmie ukazywany najczęściej za pomocą tłoków w kształcie →mandorli o wym. ok. 2,5 – 3,5 cm, jako siedzący w płaszczu i z koroną na głowie, podczas gry na harfie, niekiedy z napisem identyfikacyjnym; prawdopodobnie D. ukazuje niewielka grupa tłoków romańskich z królem w środku stylizowanego Drzewa Jessego; z końca XII w. pochodzi tłok z D. w czterolistnym, wczesnogotyckim medalionie. W dojrzałym i późnym gotyku motyw ten ustąpił innym wizerunkom biblijnym, by ponownie zyskać wielką popularność w renesansie. Na oprawach XVI w. ukazywany najczęściej jako jeden z wizerunków staro- i nowotestamentowych na radełkach, a także w scenie modlitwy do Boga Ojca, widniejących na prostokątnych plakietach oraz owalnych i okrągłych medalionach; na tych ostatnich zazwyczaj z łacińskim cytatem z Psalmu 6, widniejącym w otoku. W obu typach przedstawieniowych, funkcjonujących w licznych wariantach i odmianach, powszechny na oprawach polskich od 2 ćw. XVI do 1 ćw. XVII w. | ||
| − | |||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 17:18, 20 gru 2020
Spis treści
Dawid
(fr. David)
Starotestamentowy król; popularny w ikonografii opraw średniowiecznych i nowożytnych. W romanizmie ukazywany najczęściej za pomocą tłoków w kształcie →mandorli o wym. ok. 2,5 – 3,5 cm, jako siedzący w płaszczu i z koroną na głowie, podczas gry na harfie, niekiedy z napisem identyfikacyjnym; prawdopodobnie D. ukazuje niewielka grupa tłoków romańskich z królem w środku stylizowanego Drzewa Jessego; z końca XII w. pochodzi tłok z D. w czterolistnym, wczesnogotyckim medalionie. W dojrzałym i późnym gotyku motyw ten ustąpił innym wizerunkom biblijnym, by ponownie zyskać wielką popularność w renesansie. Na oprawach XVI w. ukazywany najczęściej jako jeden z wizerunków staro- i nowotestamentowych na radełkach, a także w scenie modlitwy do Boga Ojca, widniejących na prostokątnych plakietach oraz owalnych i okrągłych medalionach; na tych ostatnich zazwyczaj z łacińskim cytatem z Psalmu 6, widniejącym w otoku. W obu typach przedstawieniowych, funkcjonujących w licznych wariantach i odmianach, powszechny na oprawach polskich od 2 ćw. XVI do 1 ćw. XVII w.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
- Przypis 1
Autor: A.W.
