Arabeska narożna: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Wyciskany z tłoka niewielki (ok. 2-3x1-2cm) motyw o kształcie zbliżonym do wydłużonego trójkąta wypełnionego →arabeską, przystosowany do zdobienia wewnętrznych narożników zwierciadeł okładzin, w których dwoma bokami styka się z ramką bądź tymiż bokami jest w nią wkomponowany. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich (zwłaszcza weneckich i rzymskich) z 1 poł. XVI w., a pod ich wpływem także dla dzieł francuskich i niemieckich. Najpóźniej w latach 50. XVI w. pojawił się w introligatorstwie krakowskim, w którym ukazywano go nie tylko w narożnikach zwierciadeł ale i jako składnik charakterystycznych medalionów w typie [[mandorla stilizatta]]. Na dziełach włoskich XVI w. spotyka się też odmianę a. n., w której wewnętrzny – najdłuższy – bok obrysowany jest wklęsło-wypukłą linią; stanowi to uproszczone naśladownictwo maureskowych [[ćwierćmedalion|ćwierćmedalionów]] z opraw perskich i arabskich; niekiedy z połączonych czterech wycisków takich tłoków tworzono centralny medalion w typie [[schamsa]]. | Wyciskany z tłoka niewielki (ok. 2-3x1-2cm) motyw o kształcie zbliżonym do wydłużonego trójkąta wypełnionego →arabeską, przystosowany do zdobienia wewnętrznych narożników zwierciadeł okładzin, w których dwoma bokami styka się z ramką bądź tymiż bokami jest w nią wkomponowany. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich (zwłaszcza weneckich i rzymskich) z 1 poł. XVI w., a pod ich wpływem także dla dzieł francuskich i niemieckich. Najpóźniej w latach 50. XVI w. pojawił się w introligatorstwie krakowskim, w którym ukazywano go nie tylko w narożnikach zwierciadeł ale i jako składnik charakterystycznych medalionów w typie [[mandorla stilizatta]]. Na dziełach włoskich XVI w. spotyka się też odmianę a. n., w której wewnętrzny – najdłuższy – bok obrysowany jest wklęsło-wypukłą linią; stanowi to uproszczone naśladownictwo maureskowych [[ćwierćmedalion|ćwierćmedalionów]] z opraw perskich i arabskich; niekiedy z połączonych czterech wycisków takich tłoków tworzono centralny medalion w typie [[schamsa]]. | ||
| − | |||
| − | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | |||
| + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
| + | [[Ćwierćmedalion]] <br> | ||
| + | [[Mandorla stilizatta]] | ||
| + | [[Schamsa]] | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
| Linia 20: | Linia 24: | ||
Plik:Arabeska narożna 1b.jpg | Plik:Arabeska narożna 1b.jpg | ||
Plik:Arabeska narożna 13.jpg | Plik:Arabeska narożna 13.jpg | ||
| + | |||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 19:41, 19 gru 2020
Arabeska narożna
(fr. arabesque d'angle)
Wyciskany z tłoka niewielki (ok. 2-3x1-2cm) motyw o kształcie zbliżonym do wydłużonego trójkąta wypełnionego →arabeską, przystosowany do zdobienia wewnętrznych narożników zwierciadeł okładzin, w których dwoma bokami styka się z ramką bądź tymiż bokami jest w nią wkomponowany. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich (zwłaszcza weneckich i rzymskich) z 1 poł. XVI w., a pod ich wpływem także dla dzieł francuskich i niemieckich. Najpóźniej w latach 50. XVI w. pojawił się w introligatorstwie krakowskim, w którym ukazywano go nie tylko w narożnikach zwierciadeł ale i jako składnik charakterystycznych medalionów w typie mandorla stilizatta. Na dziełach włoskich XVI w. spotyka się też odmianę a. n., w której wewnętrzny – najdłuższy – bok obrysowany jest wklęsło-wypukłą linią; stanowi to uproszczone naśladownictwo maureskowych ćwierćmedalionów z opraw perskich i arabskich; niekiedy z połączonych czterech wycisków takich tłoków tworzono centralny medalion w typie schamsa.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Ćwierćmedalion
Mandorla stilizatta
Schamsa
Grafika
- ----
- Autor: '''A.W.'''
