Alegoria: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | ==Alegoria== (fr. allégorie) | + | ==Alegoria== |
| + | (fr. allégorie) | ||
| + | |||
Przedstawienie abstrakcyjnego pojęcia za pomocą ludzkiej postaci, zwierzęcia lub grupy figuralnej o skodyfikowanych cechach wyglądu (atrybuty, upozowanie i gesty, kostium) oraz zachowania. W zdobnictwie opraw motywy a-i uległy rozpowszechnieniu w XVI w., głównie jako zwielokrotnione wizerunki personifikacji w radełkowaniach, przedstawienia na plakietach lub w medalionach osadzone w kulturze antycznej lub Biblii (np. putto z czaszką i klepsydrą, Venus i Amor, Fortuna, Sprawiedliwość, Judyta z głową Holofernesa, samobójstwo Lukrecji), ponadto alegorie władzy królewskiej i kościelnej itp. W XVII-XVIII w., mimo bujnego rozkwitu alegoryki w Europie, przedstawienia tego rodzaju rzadko pojawiały się na oprawach (np. a-e religijne oraz związane z propagandą władzy cesarskiej i królewskiej na oprawach złotniczych, niekiedy – ze względu na barokowe skomplikowanie treści – malowane). Graficzne i malarskie scenki a-ne chętnie ukazywano na oprawach almanachów i innych niewielkich wydawnictw z kon. XVIII-pocz. XIX w. Mimo późniejszego, technicznego zwiększenia możliwości ukazywania postaci i scen figuralnych na →wydawniczych oprawach, popularność a-i systematycznie malała, ustępując m.in. przedstawieniom symbolicznym. | Przedstawienie abstrakcyjnego pojęcia za pomocą ludzkiej postaci, zwierzęcia lub grupy figuralnej o skodyfikowanych cechach wyglądu (atrybuty, upozowanie i gesty, kostium) oraz zachowania. W zdobnictwie opraw motywy a-i uległy rozpowszechnieniu w XVI w., głównie jako zwielokrotnione wizerunki personifikacji w radełkowaniach, przedstawienia na plakietach lub w medalionach osadzone w kulturze antycznej lub Biblii (np. putto z czaszką i klepsydrą, Venus i Amor, Fortuna, Sprawiedliwość, Judyta z głową Holofernesa, samobójstwo Lukrecji), ponadto alegorie władzy królewskiej i kościelnej itp. W XVII-XVIII w., mimo bujnego rozkwitu alegoryki w Europie, przedstawienia tego rodzaju rzadko pojawiały się na oprawach (np. a-e religijne oraz związane z propagandą władzy cesarskiej i królewskiej na oprawach złotniczych, niekiedy – ze względu na barokowe skomplikowanie treści – malowane). Graficzne i malarskie scenki a-ne chętnie ukazywano na oprawach almanachów i innych niewielkich wydawnictw z kon. XVIII-pocz. XIX w. Mimo późniejszego, technicznego zwiększenia możliwości ukazywania postaci i scen figuralnych na →wydawniczych oprawach, popularność a-i systematycznie malała, ustępując m.in. przedstawieniom symbolicznym. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| − | [[ | + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> |
| − | [[ | + | [[Personifikacja ]] <br> |
| + | [[Symbol ]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
| Linia 11: | Linia 14: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1 | File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1 | ||
| − | |||
</gallery> | </gallery> | ||
Wersja z 19:22, 19 gru 2020
Spis treści
Alegoria
(fr. allégorie)
Przedstawienie abstrakcyjnego pojęcia za pomocą ludzkiej postaci, zwierzęcia lub grupy figuralnej o skodyfikowanych cechach wyglądu (atrybuty, upozowanie i gesty, kostium) oraz zachowania. W zdobnictwie opraw motywy a-i uległy rozpowszechnieniu w XVI w., głównie jako zwielokrotnione wizerunki personifikacji w radełkowaniach, przedstawienia na plakietach lub w medalionach osadzone w kulturze antycznej lub Biblii (np. putto z czaszką i klepsydrą, Venus i Amor, Fortuna, Sprawiedliwość, Judyta z głową Holofernesa, samobójstwo Lukrecji), ponadto alegorie władzy królewskiej i kościelnej itp. W XVII-XVIII w., mimo bujnego rozkwitu alegoryki w Europie, przedstawienia tego rodzaju rzadko pojawiały się na oprawach (np. a-e religijne oraz związane z propagandą władzy cesarskiej i królewskiej na oprawach złotniczych, niekiedy – ze względu na barokowe skomplikowanie treści – malowane). Graficzne i malarskie scenki a-ne chętnie ukazywano na oprawach almanachów i innych niewielkich wydawnictw z kon. XVIII-pocz. XIX w. Mimo późniejszego, technicznego zwiększenia możliwości ukazywania postaci i scen figuralnych na →wydawniczych oprawach, popularność a-i systematycznie malała, ustępując m.in. przedstawieniom symbolicznym.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Personifikacja
Symbol
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- von Rabenau 1983, s. 319-327.
- Kozakiewicz 1996, s. 9-10.
Autor: A.W.
