Alegoria: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "==Alegoria== Przedstawienie abstrakcyjnego pojęcia za pomocą ludzkiej postaci, zwierzęcia lub grupy figuralnej o skodyfikowanych cechach wyglądu (atrybuty, upozowani...")
 
Linia 1: Linia 1:
 
==Alegoria==
 
==Alegoria==
Przedstawienie abstrakcyjnego pojęcia za pomocą ludzkiej postaci, zwierzęcia lub grupy figuralnej o skodyfikowanych cechach wyglądu (atrybuty, upozowanie i gesty, kostium) oraz zachowania. W zdobnictwie opraw motywy a-i uległy rozpowszechnieniu w XVI w., głównie jako zwielokrotnione wizerunki →personifikacji w radełkowaniach, przedstawienia na plakietach lub w medalionach osadzone w kulturze antycznej lub Biblii (np. putto z czaszką i klepsydrą, Venus i Amor, Fortuna, Sprawiedliwość, Judyta z głową Holofernesa, samobójstwo Lukrecji), ponadto alegorie władzy królewskiej i kościelnej itp. W XVII-XVIII w., mimo bujnego rozkwitu alegoryki w Europie, przedstawienia tego rodzaju rzadko pojawiały się na oprawach (np. a-e religijne oraz związane z propagandą władzy cesarskiej i królewskiej na oprawach złotniczych, niekiedy – ze względu na barokowe skomplikowanie treści – malowane). Graficzne i malarskie scenki a-ne chętnie ukazywano na oprawach almanachów i innych niewielkich wydawnictw z kon. XVIII-pocz. XIX w. Mimo późniejszego, technicznego zwiększenia możliwości ukazywania postaci i scen figuralnych na →wydawniczych oprawach, popularność a-i systematycznie malała, ustępując m.in. przedstawieniom symbolicznym (zob. →symbol).
+
Przedstawienie abstrakcyjnego pojęcia za pomocą ludzkiej postaci, zwierzęcia lub grupy figuralnej o skodyfikowanych cechach wyglądu (atrybuty, upozowanie i gesty, kostium) oraz zachowania. W zdobnictwie opraw motywy a-i uległy rozpowszechnieniu w XVI w., głównie jako zwielokrotnione wizerunki personifikacji w radełkowaniach, przedstawienia na plakietach lub w medalionach osadzone w kulturze antycznej lub Biblii (np. putto z czaszką i klepsydrą, Venus i Amor, Fortuna, Sprawiedliwość, Judyta z głową Holofernesa, samobójstwo Lukrecji), ponadto alegorie władzy królewskiej i kościelnej itp. W XVII-XVIII w., mimo bujnego rozkwitu alegoryki w Europie, przedstawienia tego rodzaju rzadko pojawiały się na oprawach (np. a-e religijne oraz związane z propagandą władzy cesarskiej i królewskiej na oprawach złotniczych, niekiedy – ze względu na barokowe skomplikowanie treści – malowane). Graficzne i malarskie scenki a-ne chętnie ukazywano na oprawach almanachów i innych niewielkich wydawnictw z kon. XVIII-pocz. XIX w. Mimo późniejszego, technicznego zwiększenia możliwości ukazywania postaci i scen figuralnych na →wydawniczych oprawach, popularność a-i systematycznie malała, ustępując m.in. przedstawieniom symbolicznym.
== ==
+
 
A. W.
+
==Zobacz też==
== ==  
+
 
Bibl.: von Rabenau 1983, s. 319-327; Kozakiewicz 1996, s. 9-10.
+
[[personifikacja ]] <br>
 +
[[symbol ]] <br>
 +
 
 +
==Grafika==
 +
 
 +
<gallery>
 +
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
 +
File:Bookbinders_3.jpg|Obrazek 2
 +
 
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
 
 +
# von Rabenau 1983, s. 319-327.
 +
# Kozakiewicz 1996, s. 9-10.  
 +
 
 +
----
 +
Autor: '''A.W.'''

Wersja z 22:20, 7 lis 2020

Alegoria

Przedstawienie abstrakcyjnego pojęcia za pomocą ludzkiej postaci, zwierzęcia lub grupy figuralnej o skodyfikowanych cechach wyglądu (atrybuty, upozowanie i gesty, kostium) oraz zachowania. W zdobnictwie opraw motywy a-i uległy rozpowszechnieniu w XVI w., głównie jako zwielokrotnione wizerunki personifikacji w radełkowaniach, przedstawienia na plakietach lub w medalionach osadzone w kulturze antycznej lub Biblii (np. putto z czaszką i klepsydrą, Venus i Amor, Fortuna, Sprawiedliwość, Judyta z głową Holofernesa, samobójstwo Lukrecji), ponadto alegorie władzy królewskiej i kościelnej itp. W XVII-XVIII w., mimo bujnego rozkwitu alegoryki w Europie, przedstawienia tego rodzaju rzadko pojawiały się na oprawach (np. a-e religijne oraz związane z propagandą władzy cesarskiej i królewskiej na oprawach złotniczych, niekiedy – ze względu na barokowe skomplikowanie treści – malowane). Graficzne i malarskie scenki a-ne chętnie ukazywano na oprawach almanachów i innych niewielkich wydawnictw z kon. XVIII-pocz. XIX w. Mimo późniejszego, technicznego zwiększenia możliwości ukazywania postaci i scen figuralnych na →wydawniczych oprawach, popularność a-i systematycznie malała, ustępując m.in. przedstawieniom symbolicznym.

Zobacz też

personifikacja
symbol

Grafika

Przypisy

  1. von Rabenau 1983, s. 319-327.
  2. Kozakiewicz 1996, s. 9-10.

Autor: A.W.