Ażurowa dekoracja: Różnice pomiędzy wersjami
(interpunkcja (zbędne przecinki przed spójnikiem "lub"),zmiana formy orzeczenia na l.mn. "faktura i barwa kontrastowały") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Ażurowa dekoracja== | ==Ażurowa dekoracja== | ||
| − | Dekoracja oparta na jednej z najprostszych złotniczych technik zdobniczych, polegających na wycinaniu z blachy (srebrnej, miedzianej itp.) niektórych elementów rytowanej kompozycji (najczęściej tła lub detali ornamentalnych). W takiej postaci blachę montowano na tle z tkaniny (aksamitnej, jedwabnej itp.), której faktura i barwa kontrastowały z metalem. Wykorzystywano ją na oprawach złotniczych od wczesnego średniowiecza; niekiedy stosowana także w okresie nowożytnym (np. złotnicze ramki oprawy kodeksu bpa M. Drzewickiego, przed 1531, Muzeum Narodowe w Poznaniu). Plastyczną i a. formę chętnie nadawano gotyckim okuciom ksiąg luksusowych; częściowo ażurowe bywają też późnogotyckie, mosiężne okucia. W XVII-XVII w. tę formułę a. d. zdominowały dekoracje o odlewanych i cyzelowanych strukturach reliefowych, składających się z elementów ornamentalnych i figuralnych, które osadzano na tle tkaniny, skóry, masy perłowej lub blachy o innej barwie. Szczególnie finezyjna i technicznie skomplikowana okazała się | + | Dekoracja oparta na jednej z najprostszych złotniczych technik zdobniczych, polegających na wycinaniu z blachy (srebrnej, miedzianej itp.) niektórych elementów rytowanej kompozycji (najczęściej tła lub detali ornamentalnych). W takiej postaci blachę montowano na tle z tkaniny (aksamitnej, jedwabnej itp.), której faktura i barwa kontrastowały z metalem. Wykorzystywano ją na oprawach złotniczych od wczesnego średniowiecza; niekiedy stosowana także w okresie nowożytnym (np. złotnicze ramki oprawy kodeksu bpa M. Drzewickiego, przed 1531, Muzeum Narodowe w Poznaniu). Plastyczną i a. formę chętnie nadawano gotyckim okuciom ksiąg luksusowych; częściowo ażurowe bywają też późnogotyckie, mosiężne okucia. W XVII-XVII w. tę formułę a. d. zdominowały dekoracje o odlewanych i cyzelowanych strukturach reliefowych, składających się z elementów ornamentalnych i figuralnych, które osadzano na tle tkaniny, skóry, masy perłowej lub blachy o innej barwie. Szczególnie finezyjna i technicznie skomplikowana okazała się filigranowa d., której ażur tworzyły liczne srebrne druciki, poskręcane w formy floralne i inne. W XIX w. a. d. chętnie stosowano do pokaźnych, metalowych zapięć np. sztambuchów |
| − | + | ==Zobacz też== | |
| − | + | ||
| + | [[filigranowa dekoracja ]] <br> | ||
| Linia 11: | Linia 12: | ||
Plik:Ażurowa dekoracja 2.jpg | Plik:Ażurowa dekoracja 2.jpg | ||
Plik:Ażurowa dekoracja 1.jpg | Plik:Ażurowa dekoracja 1.jpg | ||
| + | |||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | |||
| + | # Steenbock 1965, nr kat. 34, 39, 98 i in. | ||
| + | # von Arnim 1992, nr kat./tabl. 5, 95, 103 i in. | ||
| + | # Coron, Lafèvre 1995, nr kat./il. 65, 71, 79 i in. | ||
| + | # Laffitte, Le Bars 1999, nr kat./il. 73. | ||
| + | # Jäger 2002, nr kat./il. 65. | ||
| + | # Adler 2010. | ||
| + | # Voit 2020, nr kat./il. 43. | ||
| + | |||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 22:04, 7 lis 2020
Spis treści
Ażurowa dekoracja
Dekoracja oparta na jednej z najprostszych złotniczych technik zdobniczych, polegających na wycinaniu z blachy (srebrnej, miedzianej itp.) niektórych elementów rytowanej kompozycji (najczęściej tła lub detali ornamentalnych). W takiej postaci blachę montowano na tle z tkaniny (aksamitnej, jedwabnej itp.), której faktura i barwa kontrastowały z metalem. Wykorzystywano ją na oprawach złotniczych od wczesnego średniowiecza; niekiedy stosowana także w okresie nowożytnym (np. złotnicze ramki oprawy kodeksu bpa M. Drzewickiego, przed 1531, Muzeum Narodowe w Poznaniu). Plastyczną i a. formę chętnie nadawano gotyckim okuciom ksiąg luksusowych; częściowo ażurowe bywają też późnogotyckie, mosiężne okucia. W XVII-XVII w. tę formułę a. d. zdominowały dekoracje o odlewanych i cyzelowanych strukturach reliefowych, składających się z elementów ornamentalnych i figuralnych, które osadzano na tle tkaniny, skóry, masy perłowej lub blachy o innej barwie. Szczególnie finezyjna i technicznie skomplikowana okazała się filigranowa d., której ażur tworzyły liczne srebrne druciki, poskręcane w formy floralne i inne. W XIX w. a. d. chętnie stosowano do pokaźnych, metalowych zapięć np. sztambuchów
Zobacz też
=Grafika
Przypisy
- Steenbock 1965, nr kat. 34, 39, 98 i in.
- von Arnim 1992, nr kat./tabl. 5, 95, 103 i in.
- Coron, Lafèvre 1995, nr kat./il. 65, 71, 79 i in.
- Laffitte, Le Bars 1999, nr kat./il. 73.
- Jäger 2002, nr kat./il. 65.
- Adler 2010.
- Voit 2020, nr kat./il. 43.
Autor: A.W.
