Alla rustica oprawa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(zamiast j. francuski - j. włoski. Czy przed "dla książek" powinien być przecinek? Chodzi o trzy typy opraw, czy tylko o oprawę książek oczekujących na o.s.?)
Linia 1: Linia 1:
 
==Alla rustica oprawa==
 
==Alla rustica oprawa==
(wł.alla rustica 'styl rustykalny') Jeden z najwcześniejszych typów oprawy księgarskiej, używany do oprawy tymczasowej, broszurowej, dla książek oczekujących na oprawę trwałą. Stosowany od XVI w.W Polsce oprawy alla rustica księgarze oferowali w końcu XVIII i na pocz. XIX w.
+
(styl rustykalny) (wł.alla rustica)
  
Blok książki zszyty na zwięzy wprawiano w okładkę tekturową lub z mocnego papieru, czasem był to papier dekorowany (marmoryzowany, klajstrowy, drukowany drzeworytniczo itp.)
+
Jeden z najwcześniejszych typów oprawy księgarskiej, będący oprawą tymczasową, broszurową, dla książek oczekujących na oprawę trwałą. Stosowany od XVI w. W Polsce oprawy alla rustica księgarze oferowali w końcu XVIII i na pocz. XIX w.
 +
 
 +
Oprawa alla rustica powstawała w ten sposób, że blok książki zszyty na zwięzy wprawiano w okładkę tekturową lub z mocnego papieru, czasem był to papier dekorowany (marmoryzowany, klajstrowy, drukowany drzeworytniczo itp.)
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==

Wersja z 21:14, 3 wrz 2020

Alla rustica oprawa

(styl rustykalny) (wł.alla rustica)

Jeden z najwcześniejszych typów oprawy księgarskiej, będący oprawą tymczasową, broszurową, dla książek oczekujących na oprawę trwałą. Stosowany od XVI w. W Polsce oprawy alla rustica księgarze oferowali w końcu XVIII i na pocz. XIX w.

Oprawa alla rustica powstawała w ten sposób, że blok książki zszyty na zwięzy wprawiano w okładkę tekturową lub z mocnego papieru, czasem był to papier dekorowany (marmoryzowany, klajstrowy, drukowany drzeworytniczo itp.)

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Broszurowe oprawy
Wydawnicza oprawa

Grafika

Przypisy

  1. J. Greenfield, ABC of bookbinding, Naw Castle 2002, s. 4.
  2. F. Macchi, L. Macchi, Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 56, 419.

Autor: E.P.