Szyldzik: Różnice pomiędzy wersjami
(→Szyldzik) |
|||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Źródła sporządzania szyldzików można doszukiwać się w konieczności gruntowania pola pod złocenie. Na surowej skórze mógł pozostać zaciek po białku, dlatego naklejano szyldzik z barwnej skóry, na której zaciek nie był widoczny. Papier glansowany był pokryty fabrycznie lakierem lub żelatyną i nie wymagał gruntowania. Niejednokrotnie też introligatorzy zasłaniali szyldzikiem nieudane złocenie na grzbiecie. | Źródła sporządzania szyldzików można doszukiwać się w konieczności gruntowania pola pod złocenie. Na surowej skórze mógł pozostać zaciek po białku, dlatego naklejano szyldzik z barwnej skóry, na której zaciek nie był widoczny. Papier glansowany był pokryty fabrycznie lakierem lub żelatyną i nie wymagał gruntowania. Niejednokrotnie też introligatorzy zasłaniali szyldzikiem nieudane złocenie na grzbiecie. | ||
| − | W książkach posiadających na grzbiecie garby zwięzów szyldzik wypełnia kompartyment pomiędzy zwięzami, zwykle pomiędzy pierwszym a drugim zwięzem od góry | + | W książkach posiadających na grzbiecie garby zwięzów szyldzik wypełnia kompartyment pomiędzy zwięzami, zwykle pomiędzy pierwszym a drugim zwięzem od góry. Jeśli są dwa szyldziki, to drugi znajduje się na przedostatnim kompartymencie. W oprawach bez garbów wielkość i umiejscowienie szyldzika (szyldzików) zależy od inwencji introligatora, choć zwyczajowo jest lokowany na wysokości odpowiadającej omawianym kompartymentom. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 23:46, 7 wrz 2019
Spis treści
[ukryj]Szyldzik
(niem. Titelschild)
Barwne pole na grzbiecie książki stanowiące tło dla wytłoczonego tytułu lub innych napisów. Na książce może być więcej niż jeden szyldzik.
Szyldziki wykonywane są z cienkiej skórki, często skóry szpaltowej. Szyldziki sporządzano także z papieru glansowanego. W oprawach płóciennych lub całopapierowych szyldziki bywają sporządzane z apreturowanego płótna - kalika. Niekiedy szyldziki nie są naklejane, ale malowane, stanowią wówczas wyłącznie barwny element dekoracyjny.
Źródła sporządzania szyldzików można doszukiwać się w konieczności gruntowania pola pod złocenie. Na surowej skórze mógł pozostać zaciek po białku, dlatego naklejano szyldzik z barwnej skóry, na której zaciek nie był widoczny. Papier glansowany był pokryty fabrycznie lakierem lub żelatyną i nie wymagał gruntowania. Niejednokrotnie też introligatorzy zasłaniali szyldzikiem nieudane złocenie na grzbiecie.
W książkach posiadających na grzbiecie garby zwięzów szyldzik wypełnia kompartyment pomiędzy zwięzami, zwykle pomiędzy pierwszym a drugim zwięzem od góry. Jeśli są dwa szyldziki, to drugi znajduje się na przedostatnim kompartymencie. W oprawach bez garbów wielkość i umiejscowienie szyldzika (szyldzików) zależy od inwencji introligatora, choć zwyczajowo jest lokowany na wysokości odpowiadającej omawianym kompartymentom.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Szpaltowanie
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Przypis 1
Autor: E.P.
