Papier-mâché: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 4: Linia 4:
  
 
==Oprawy z papier-mâché==
 
==Oprawy z papier-mâché==
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
+
Technika papier-mâché upodobniała oprawy do płaskorzeźb wykonywanych w kamieniu lub szlachetnych gatunkach drewna. Okładziny odlewano z mieszaniny gipsu, masy papierowej i innych wypełniaczy oraz antymonu, masę osadzano na metalowej konstrukcji. Sztywne okładziny łączono skórzanym grzbietem.
 
+
Oprawy z papier-mâché wykonywano w Anglii w latach 40-60. XIX w., patent na okładki z papier-mâché otrzymała angielska firma Jackson & Sons w połowie lat 40. stylizowane na średniowieczne okładki, najczęściej w czarnym kolorze, niekiedy ażurowe, ukazujące aksamitne, purpurowe tło. Oprawy z papier-mâché realizowała firma J. & J. Leighton dla dzieł Szekspira, ''Parables of Our Lord'', ''The Coinage of the British Empire''. Wysokie koszty przygotowania skomplikowanej formy powodowały, że dopiero długie serie rzędu tysiąca egzemplarzy równoważyły koszty wykonania.
 
===Lista===
 
===Lista===
  

Wersja z 22:04, 25 lut 2018

Papier-mâché

Papier-mâché (z fr.) – masa składająca się z rozmiękczonych w wodzie kawałków papieru (makulatury)lub masy celulozowej, związanej klejem skrobiowym, niekiedy wzbogacana gipsem, kredą, barwnikami, środkami konserwującymi. Uformowana masa twardnieje po wysuszeniu, jest wykorzystywana do wykonywania elementów dekoracyjnych, w tym dekoracji teatralnych, masek oraz w lalkarstwie, a nadto do wyrobu artystycznych ozdób. Źródła sięgają starożytnego Egiptu, gdzie z papirusu lun lnu pokrywanego gipsem wykonywano maski pośmiertne. Technika stosowana w krajach Wschodu, w Europie wszedł do użycia na początku XVIII w., do wykonywania detali architektonicznych, ozdobnych elementów mebli. Dzięki wzbogaceniu olejem masa stała się wodoodporna, dla wzmocnienia formowano ją na drucianych konstrukcjach, po wyschnięciu szlifowano i złocono.

Oprawy z papier-mâché

Technika papier-mâché upodobniała oprawy do płaskorzeźb wykonywanych w kamieniu lub szlachetnych gatunkach drewna. Okładziny odlewano z mieszaniny gipsu, masy papierowej i innych wypełniaczy oraz antymonu, masę osadzano na metalowej konstrukcji. Sztywne okładziny łączono skórzanym grzbietem. Oprawy z papier-mâché wykonywano w Anglii w latach 40-60. XIX w., patent na okładki z papier-mâché otrzymała angielska firma Jackson & Sons w połowie lat 40. stylizowane na średniowieczne okładki, najczęściej w czarnym kolorze, niekiedy ażurowe, ukazujące aksamitne, purpurowe tło. Oprawy z papier-mâché realizowała firma J. & J. Leighton dla dzieł Szekspira, Parables of Our Lord, The Coinage of the British Empire. Wysokie koszty przygotowania skomplikowanej formy powodowały, że dopiero długie serie rzędu tysiąca egzemplarzy równoważyły koszty wykonania.

Lista

  • Punkt 1
  • Punkt 2
    • Punkt 2.1
    • Punkt 2.2
  • Punkt 2

Grafika

Przypisy

  1. https://en.wikipedia.org/wiki/Papier-m%C3%A2ch%C3%A9
  2. Przypis 2

Autor: E.P.