Sztancowanie: Różnice pomiędzy wersjami
(→Zobacz też) |
(→Grafika) |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
− | File: | + | File:Archiwum BUW 030.jpg|Sztancowana aplikacja na oprawie Ludwika Wierzbickiego z 1874. Wł. Pracownia-Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w Poznaniu. |
</gallery> | </gallery> |
Wersja z 08:35, 4 wrz 2019
Spis treści
Sztancowanie
(wykrawanie, wycinanie)
Rodzaj krojenia wykonywany przy użyciu sztancy (wykrojnika).
Wykrojnik to forma o żądanym kształcie uformowana z blachy zaostrzonej po jednej stronie. Sztancowanie przepbiega poprzez przyłożenie wykrojnika do materiału i poddanie silnemu naciskowi, który może być realizowany ręcznie (uderzenie mlotka) lub maszynowo. W introligatorstwie sztancowanie zwykle ma charakter seryjny, wykrawana jest jednocześnie większa liczba użytków (stos), a proces wykrawania wykonywany jest przy użyciu prasy np. prasy do złocenia, maszyny drukarskiej dociskowej (sztanctygiel) lub maszyny drukarskiej płaskiej.
Wykrawanie stosowane jest do wykonywania papierowych produktów o skomplikowanych kształtach, np. etykiety. W drodze sztancowania produkowane są kartonowe i tekturowe opakowania, przez sztancowanie uzyskiwano skorowidze (registry).
Sztancowanie miało także zastosowanie w pracach artystycznych. Znane są np. książki o nietypowych kształtach, wówczas w drodze wykrawania uzyskano ich formę. Sztancowanie miało też zastosowanie w dekoracji okładek. Uzyskiwano w ten sposób otwory w wierzchniej części obłóczki, przez które widoczne były elementy umieszczone pod spodem (współcześnie do tego celu stosuje się wycinanie laserowe). Sztancowane elementy stosowano także jako aplikacje.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
- Przypis 1
Autor: E.P.